zaterdag 6 oktober 2012

Ik voel mij lekkerder in mijn peugeot

Afgelopen zondag was het zover, we konden in ons huis!
Najah eigenlijk nog niet (eigenlijk maandag pas want dan was het 1 oktober) maar even de eigenaren lief aangemailt en die vonden die ene dag niet zo boeiend.
Zij gingen er zelf die ochtend uit dus wij konden er 's middags al in.

De week ervoor hebben onze auto's (een renault megane en mijn peugeot 106 uit '93) een behoorlijke beurt gehad bij een kennis van ons. De draagarm (of hoe zo'n ding ook heet), fuséekogel, katalysator, handremkabel en nog wat andere dingen waren niet meer goed van mijn auto. Dus die was een paar dagen bij me weg en zou helemaal gemaakt worden. Eenmaal terug ben ik nog bij een vriendin in zevenaar geweest met mijn blikkie en toen hoorde ik een uiterst vreemd geluid. Dacht eerst dat het het wegdek was maar dat bleek niet zo te zijn, ik met de telefoon het geluid opgenomen en weer terug naar die kennis.
Hij kon niets ontdekken maar kwam er wel achter dat mijn gaskabel een soort van dubbel zat. Al die 6 jaar dat ik hem heb gehad heb ik blijkbaar nooit vol gas kunnen rijden. Wat een openbaring toen ik hem terug had met strakgetrokken gaskabel! Ik tufte zo een gele renault twingo (en ja dat is serieuze concurrentie voor mijn auto) met twee blonde toetas eruit voor het stoplicht. En ik had zelfs nog een passagier. Hoezee!

Mijn vriend zijn auto was ook weer helemaal in orde, najah de uitlaat was niet meer te redden dus daar moeten we nog even achteraan, maar de buren worden in elk geval niet meer wakker van zijn piepende, nee wat zeg ik, krijsende v-snaar.

Dus zondag op naar la france met onze twee bolides. Waarom zondag? Nou, geen vrachtautos die mijn auto naar zich toezuigen in Duitsland. Het was mooi rustig onderweg dus we konden flink doorrijden, ik reed zo'n 130/140 op een gegeven moment totdat er plots een lampje ging branden. O nee hè, we moeten nog 6 uur en de ellende begint nu al. Dus aan de kant, motorklep open en maar even een grote kaffee gehaald. Mijn vader gebeld met de vraag of hij wist wat het was, van mijn beschimmelde en met vocht doordrenkte boekje (ik heb een lek dak :)) werd ik niet wijs. Het had iets te maken met controle voor de motor, de injectie en nog iets maar dat ben ik vergeten. "onverantwoord om zo hard met dat ding te rijden! Je moet echt minder hard rijden dat autootje kan dat echt niet aan" zei mijn vader. Oeps. Dus wij weer op pad, lampje was weer uit dus ik dacht, misschien heeft hij het gewoon warm. Dus eenmaal weer een tijdje onderweg ging die weer aan. Ik de verwarming aangezet en na een tijdje ging het lampje weer uit. Met als gevolg dat ik praktisch de hele weg in de snikhitte heb gezeten, man man man het leek wel een sauna. Maar ik was ietwat verkouden dus dat was dan weer mooi meegenomen.
Na tien uur rijden kwamen we aan in Autun, gesloopt, zere kont, stijve nek en met ietwat hongerig gevoel. Dus wij stoppen bij de mac. Ik naar binnen 4 royal cheeses besteld en samen opgegeten. Op naar ons huis! (dat was nog een half uur rijden) dus mijn vriend doet de sleutel in het contact van zijn auto. En op dat moment horen we gerinkel op de grond. Lampje op telefoon aan, eronder gedoken en we vonden een schroef en iets wat leek op een stuk uitlaat. Najah zal wel, gewoon gaan en we zien wel of we het redden.
Maar het is gelukt! Mijn peugeotje staat in de schuur daar en ik heb er al mee gescheurd door de bergen. Wat fantastisch dat de handremkabel was gemaakt, ik dacht altijd dat ik slecht was in de hellingproef, maar het kon gewoon nooit door die kapotte kabel. Ik blij, peugeot blij, mensen achter mij bij het stoplicht ook blij.

Dus nu staat mijn autootje in de schuur :) eindelijk niet meer onder de boom bij ons voor de flat, waar die werd ondergepoept door kraaien, duiven en ander vogelgespuis. Geen water meer wat door zijn dak kan lekken op mijn hoofd, op de stoelen en de grond. Geen beslagen ruiten meer als het gewoon mooi weer is en geen schimmel meer op de vloer en natte voeten met rijden! Najah, zolang hij in de schuur staat natuurlijk. Dus we gaan mijn dak maar even dichtplamuren als we daar eenmaal wonen (ducktape, rubberkit hielp allemaal niet) en ik wil eindelijk eens af van die vuilniszakken op mijn stoel, schoot en soms op mijn hoofd. Ben vaak raar aangekeken hier in Nederland. Maar hij voelt zich volgens mij helemaal thuis, hij zit ook onder de deuken en het interesseert mij en vele Fransen geen biet (overigens kun je dat laatste woord beter niet gebruiken in Frankrijk als je Nederlands praat, zullen ze raar van opkijken, vertaling mag je zelf opzoeken). Nooit gedacht dat ik hem nog mee zou nemen naar Frankrijk en hij gaat pas weg als hij echt op is. Of hij moet daar niet door de keuring komen... maar ik denk dat dat wel goed komt.

Veilig en droog in de schuur :)

We hebben daar ook het een en ander meegemaakt maar daar vertel ik de volgende keer wel over.
Eerst maar weer wat dingen in huis gaan doen en een uitlaat gaan regelen voor de renault want die is mee terug naar Nederland en moet eind oktober weer mee naar Frankrijk. Want gerinkel is niet erg maar een doffe klap... daar zitten we toch echt niet op te wachten.