maandag 18 februari 2013

Hondenvoer als hoofdgerecht

Het zal velen die dit lezen en wel eens in Frankrijk zijn geweest bekend voorkomen.
Het Franse, voor ons vaak toch wel vaak, bijzondere eten.

De Leclerc is een supermarkt waar je echt wel een paar uurtjes kan rondsnuffelen. Ze hebben werkelijk alles! Zoals in een eerder bericht beschreven heeft het niet mijn voorkeur voor de wekelijkse boodschappen maar als ik behoefte heb om me een ochtend met of zonder middag te vermaken kan dat prima daar. Ik ben zelf niet zo van: vrouwen horen dit te doen en mannen dat. Maar.. over het algemeen houden vrouwen toch net wat meer van shoppen dan mannen en doen de dames vaker de boodschappen. Dus mocht je in Frankrijk zijn en je vrouw (die dol is op winkelen) vraagt je mee naar de Leclerc; weet dan goed waar je aan begint. Vooral als je als Nederlander daar komt en je geen aardappels van huis mee hebt genomen, hagelslag en macaroni-mix (zo vaak gezien op campings) en échte Franse producten wilt kopen; kun je je als man (of misschien toch vrouw/partner) beter even héél goed, nee echt ontzettend goed, achter de oren krabben. Voor je het weet zit je in plaats van voor je voortent, vakantiehuis of aan je zwembad de hele dag in de vislucht van de leclerc. Menig man (niet alleen toeristen hoor) zie je beteuterd in dat soort super-hypermarchés achter hun vrouw aansjokken. Nee hè komen ze ook nog de (camping)buurvrouw tegen, hots winkelkar midden in het gangpad en kletsen. En dan zie je die gezichten, prachtige pokerfacen en een knikje hier en daar en maar handen in de zakken of over elkaar. Maar deze wanhopige, onbewuste lichaamstaal poging heeft geen succes. Haha, leuk hè boodschappen doen op vakantie of voor de arme Franse mannen op je vrije zaterdag?

Goed voor diegene die zich daar (moeten) vermaken:
Typische Franse producten die je gezien/geproeft MOET hebben zijn toch wel de kazen natuurlijk. Ik vind ze zelf stuk voor stuk allemaal even ranzig. Ik snap het echt niet hoor, dat mensen eten opeten wat je kan kammen. Een haar dat sommige kazen hebben... pff gemiddeld fabel over de Franse vrouw die een pak shag onder de armen draagt is er niets bij. En dan heb ik het nog niet gehad over de lucht.. nee LUCHT!! Gadverdegadver.. nou heb ik een schat van een broer en schoonzus die dol zijn op stinkkaas, camembert, époisse etc en dan neem je dat mee in de auto naar Nederland. Dagen ervoor heeft het in de schuur in de paardentrailer gestaan, anders smaakt alles in de koelkast naar kaas (of althans het heet kaas ik noem het liever gewoon bah) en dan ga je het uit die trailer halen, màn! Gelukkig hoefde de pony's er niet in die dag, die krijgen spontaan koliek als je het mij vraagt of misschien worden ze er wel hengstig van dat weet je maar nooit met die twee. Bah in de auto, drie dubbele laag plastic zakken eromheen en dan ga je even tanken onderweg, kom je terug en dan ga je echt zowat over je nek als je die auto instapt. Maar agh, dat blije gezicht van mijn broer als hij het openmaakt, eruitlepelt, het van zijn mes afdruipt, hij gelukzalig zijn harde broodje opeet en mij vervolgens in mijn gezicht ademt.... dat is het eigenlijk best wel waard. Al hebben we inmiddels vacuüm doosjes gekocht, wat echt wel helpt.

Ga vooral ook naar de markten, zo ontzettend leuk en mooi!
Voor de mensen die wel van bah houden, er is zoveel keuze dat wil je niet weten. Fromage blanc is mijn persoonlijke favoriet als ik dan toch iets moet kiezen wat Frans is en het woord kaas met zich meedraagt. Naar mijn mening is het gewoon dikke yoghurt met een wat aparter smaakje maar goed. Oeh en mozzarella dat is ook lekker met veel tomaat en basilicum  een flinke scheut olijfolie en nog meer azijn maar dat is dan weer echt helemaal niet Frans. Maar dat is iets; daar kun je me voor wakker maken en voor boterhamworst met daaronder gelegen een wit puntje van het goedkoopste merk (zo'n fabrieks ding) met dikke boter en weinig hagelslag, krijg nu al weer honger. Slecht hè, qua eten pas ik echt niet hier. Maar ik hou wel van rode wijn! Zeker een Bourgogne, heerlijk. Hier zijn ze ook ontzettend goedkoop dat is natuurlijk helemaal leuk. Die wijn die ik eerder in Nederland kocht van de Aldi vind ik nu zo ontzettend smerig. Ben echt verwend wat betreft de wijn.
Trouwens voor de mannen; dat zijn ook enorme afdelingen in de grotere supermarchés, weet niet of je je daar uren kan vermaken maar dat is tenminste beter dan snuffelen tussen de yoghurt en de stink bah toch?

Als je in Frankrijk naar de grote supermarkt gaat moet je ook echt even naar de visafdeling, het is zielig, dat wel, maar je hebt vaak aquaria met krabben en kreeften en je kan soms ook nog wel eens een levende vis of garnaal zien. Kinderen vinden dit vaak prachtig. Neem ze dan ook meteen mee naar de vleesafdeling."Kijk eens liselotje, bij onze slager krijg je toch altijd een plakje boterhamworst? Ja, lief is dat hè van de slager, maar weet je wel waar boterhamworst vandaan komt? Uit de supermarkt? Ja dat is wel waar maar het komt eigenlijk van een dier.. weet je welk dier?" (even inbeelden dat het arme kind het hoofdje van links naar rechts beweegt) en dan pak je zomaar uit het schap een complete varkenskop. Kind zal nachtmerries hebben dat wel, maar weet nu heel goed waar het plakje boterhamworst vandaan komt.
Het is wel interessant hoor die vleesafdeling. Ik ga er wel eens bewust een tijdje staan kijken wat mensen kopen. Harten, levers, tongen, poten met hoeven er nog aan, nieren, gigantische bloedworsten, slokdarmen, hersenen, oren en dus ook complete (varkens)hoofden. En dat is nog maar onder andere. In Nederland eet je ook wel niertjes en hartjes en baklever en bloedworsten en dat soort gruwel, maar hier tref je het ook wel in andere vormen en vooral ook formaten.

Ik gaf mijn hond in Nederland altijd vers vlees. Brokken ben ik geen fan van maar hier is versvlees gewoon niet als hondenvoer te krijgen. Alleen dus als mensenvoer. Eerder kocht ik complete versvleesmaaltijden daar hadden ze dan ook alle nodige vitamines en dergelijke al bij in gekwakt. Hier zal ik dan zelf moeten gaan koken voor hem. Nu nog geen optie, hopelijk ooit een enorme vriezer dan is het wel te doen. Maar dan mag ik nog gaan zoeken naar onder andere vuile pens, hier halen ze het vuile eruit (dat geeft een vieze kleur en stinkt heel erg, is maaginhoud) en eten vervolgens zelf de rest op.

Toen ik hier op de middelbare school zat, inmiddels alweer zo'n twaalf jaar geleden kreeg ik tussen de middag op school ook de meest aparte dingen voorgeschoteld. Met pasen kregen we een hertenpoot met het hoefje er nog aan, inktvisringen die we altijd naar het plafond schoten zo elastisch waren die krengen, snotspinazie (al hebben meer keukenprinsessen en prinsen daar volgens mij last van) maar de klapper van alles was toch wel toen ik een keer een lap raar gevormd vlees op mijn bord had liggen, ik het ging bestuderen (dat deed ik altijd zorgvuldig en als ik vergeten was om op het bordje te kijken wat het was vroeg ik het altijd aan mijn vriendinnen) en zag dat er kleine streepjes opzaten en rondjes en zelfs kleine haartjes, ik nam voorzichtig een hap en vond het toch wat vreemd smaken. Het bleek een stuk koeientong te zijn. Als we dat kregen passeerde ik het met alle genoegen naar een vriendin van me die alles at wat ze maar kreeg. Op dat soort dagen at ik mij suf aan de voorgerechtjes (ze hadden vaak zure komkommers) die ik dan ruilde met de koeientong (je mocht van alles natuurlijk maar één), toetjes en broodjes. Maar al met al ook hele verrassende dingen daar gekregen. Gevulde tomaten, ravioli, heerlijke steak haché, mousse au chocolat en ga zo maar door.
Is weer eens wat anders dan in je pauze een bruine boterham met bah eten.

Oh en nu komt één van de belangrijkste; de broodafdeling! Ooooh, zo lekker! Zoals pain au chocolat, chausson aux pommes, éclair, macarons voor de liefhebbers en natuurlijk de echte croissants en baguettes (en nee die in Nederland kunnen daar nooit niet tegenop) die zijn zò lekker. En dan heb ik het nog niet eens gehad over alle taartjes. Kortom mijn favoriete plek in de supermarkt maar ook het meest gehate, want wat is dat moeilijk om dat te moeten weerstaan.

Eigen gebakken brood met honing en bah

Goed dit was even in een notendop wat ik zoal leuk vind aan het eten hier, al ben ik ongetwijfeld duizend en één dingen vergeten.
Sluit ik af met één van mijn favoriete eetding, dier, iets.

SLAKKEN! Oh oh oh, wat is dat lekker. Nee het is geen kip met kruidenboter. Je moet er lang op kauwen, dan proef je de smaken beter (overigens kun je dan de vorm van de slak ook goed voelen dat is wel grappig). Ik vind dat zo lekker, ik eet in mijn eentje zo een hele schaal van twintig stuks op, en dan weet ik zelfs al van tevoren wat er daarna met mijn maag gaat gebeuren! (lees: die wordt blijer van een appel).
Terwijl ik dit type borrelt er ineens een vraag bij me naar boven. Hoe ziet een slak er eigenlijk van binnen uit? Ik check net wikipedia en ik kom tot een schokkende conclusie. Ik ben net zo erg als al die allesetende Fransen. Want wat blijkt; waar je eigenlijk niet bij stilstaat als je zo'n beestje ziet rondslijmen en opgerold in een huisje met een klont kruidenboter op zijn kont of hoofd voor je hebt liggen; ik eet niet alleen een stukje vlees maar ook een maag, een hersenknoop en daar komt het; ook een eileider, een penis, en.... een anus.
Nu weet ik het zeker: ik hoor hier wel degelijk thuis.


Lekker met kruidenboter




maandag 11 februari 2013

Voeten en gitaren

Wij hadden laatst onze over over buren uitgenodigd om een drankje (of wat) bij ons te komen doen.
Ook de twee andere mensen (diegene die zelf papier maakt) hadden we uitgenodigd.
Heel onfrans kwamen twee van de vier erg vroeg. Najah dan maar een keer geen goede tijden kijken. Goede tijden? Ja wij hebben Nederlandse televisie, heerlijk!

Een uurtje daarna werd er weer aan de deur geklopt en daar stonden onze twee over overburen met, heel Frans, een totaal onbekend iemand bij zich. Ik vind het wel grappig, zo leer je nog eens mensen kennen, al sta je er wel even van te kijken. Ze hadden ook allemaal wat meegenomen. We kregen een met de handgemaakt papieren schrift, boekenlegger en enveloppen en er werd drank en wortelchips meegenomen. Ja echt, wortelchips, hele aparte smaak. Biologisch maar totaal onlogisch. Het was gefrituurde wortel (of frituur je chips niet?). Najah totaal onboeiend natuurlijk. Enfin, het was super gezellig. Veel gelachen en gekletst. Mijn vader en vriend kunnen ook Engels met de mannen praten, dat is soms toch wel erg makkelijk. We kwamen op allerlei onderwerpen. Op een gegeven moment kwam aan mij de vraag wat ik voor opleiding had gedaan. Dan kijk ik altijd een beetje uit hoe ik het ga verwoorden want je weet maar nooit hoe mensen erop reageren. Ik probeer het altijd zo down to earth en duidelijk mogelijk te brengen anders kijken sommigen me nogal raar aan.
Onze over over buren zijn zelf best wel "alternatief", althans, in de ogen van veel mensen. Dus ik kon het gewoon zonder eromheen te draaien vertellen. "Natuurgeneeskunde voor dieren, helaas niet af kunnen maken en daarna voetreflexologie voor mensen". "Nee! Echt waar? Wat gaaf! etc." Ze werden enthousiast waarop onze over overbuurvrouw zei: "wil je toevallig een muziekinstrument leren spelen, viool, accordeon?" Nou ben ik dol op muziek, kan alleen geen noten lezen en de katten worden allemaal wild van mijn muzikale kunsten op de blokfluit (lees: ze geven kopjes en gaan krols mauwen, ik zie het maar als een compliment uit de kattenwereld). Altijd al zou ik graag "goed" muziek willen leren spelen, eerst wilde ik dwarsfluit maar ik ben iemand die nou niet echt een goede ademhaling heeft dus dan ben ik bang dat ik al hyperventilerend op dat ding sta te blazen. Daarna de piano, maar dat is zo'n groot ding en sinds een jaar of twee leek mij gitaar leuk. Alleen nooit geen zin in gehad om naar een muziekschool te gaan. Dus dat vertelde ik haar. "Ha, maar mijn vriend, al wijzend naar onze over overbuurman, speelt gitaar! Wat nou als ik behandelingen van jou krijg en dat hij jou les gaat geven". Ik keek mijn over over buurman aan en hij vond het een prima plan. Ik helemaal blij, ook omdat ook hij geen noten leest en alles op gehoor doet. Het zal daarom geen standaard muziekles worden, geen stijf gedoe, precies wat ik zoek. Ik mag een gitaar van hem lenen voordat ik er zelf één koop. Om zo te kijken of ik het echt wel leuk vind. Dus binnenkort maar eens even afspreken, ben benieuwd hoe dat allemaal zal gaan. Ook hoe de katten erop gaan reageren, misschien heb ik ineens wel tien katten voor het huis staan.

Over anderhalve week ga ik ook een Franse vrouw Engelse les geven. Een Nederlander vroeg mij of ik goed Engels sprak waarop ik met een uh en een twijfel ja zei vervolgd door een hoezo? Waarop zij enthousiast reageerde en me zei dat er een Franse vrouw in het dorp woont die graag Engels wil leren en die mij zou kunnen helpen nog beter Frans te spreken. Ze zou het gaan vertellen en dan kon ik wel een keer langskomen. Met een uh en een ik weet het niet en een voorzichtige oké stemde ik in zekere zin in. Ik moest maar naar het laatste huis lopen van de straat met een bel die erg herkenbaar zou zijn. Nou hou ik zelf niet zo van bij vreemde mensen thuis komen dus nam ik iemand mee. Je weet maar nooit wat voor iemand je tegenover je krijgt en ik ben gewoon een bangerd met dat soort dingen. Wij dus een paar dagen na dit gesprek de desbetreffende straat in, zoeken, ik zie geen bel en eindigde nou de naam op ault of ies? Totdat we een naam dachten te herkennen, we drukten op een knopje en er ging mij daar een sirene af. Ik schrok ervan, zo hard. Ding joelde alles aan elkaar. Weet niet waar het mee te vergelijken is, het leek op een scheepshoorn waar te hard in werd geknepen. Toen kwam er een klein pittig vrouwtje naar buiten. "Kom binnen, kom binnen, ik had je al verwacht". Na een tijdje gekletst te hebben, hebben we afgesproken dat ik een lijst met vragen maak over de Franse taal en dat ik met haar gesprekken in het Engels ga voeren. Ze ging eerst nog drie weken naar Egypte en daarna had ze alle tijd. Ook daar ben ik dus erg benieuwd naar.

Mijn ouders zitten nu in Nederland, laatst waren we bij diegene die zelf papier maakt om in zijn atelier te kijken. Hij zocht nog een goede mixer voor het mengen van bepaalde stoffen die hij verwerkt in zijn papier, laat nou het toeval zijn dat mijn vader nog zo'n ding had (een ding van anderhalve meter). Voor de verhuizing hebben we het gevaarte geprobeerd te verkopen op internet maar helaas was er niemand dus had mijn broer hem meegenomen (hij paste overigens ook niet meer in de vrachtwagen). Mijn broer hoefde hem opzich niet te hebben dus die nemen mijn ouders nu mee uit Nederland. Leuk cadeautje dachten wij zo.
Zo zie je maar, soms is het lang bewaren van spullen die je nooit meer gebruikt wel degelijk nuttig. Een ander is er dolblij mee.

De katten kiezen de beste plek met deze kou
Morgen komen mijn ouders terug uit Nederland, ben benieuwd hoe hun het hebben ervaren. Wij hebben familiebezoek gehad dit weekend wat erg gezellig was. Lag aardig wat sneeuw en was koud. Echte met-een-dekentje-op-de-bank weer met een leuke film en een wijntje of een theetje en een lekker stuk tarte tatin. Ja, was zeker geslaagd. Maar heb ook zin in morgen. Want weet je wat er morgen behalve mijn ouders komen? Echte kroketten en frikandellen! Ik wist niet dat ik zo kon verlangen naar Junkfood. Slecht van mezelf eigenlijk, maar o zo lekker.
                                                                                               
                                                                                            

maandag 4 februari 2013

Vraag jij het jezelf iedere ochtend af?


"Ben je gelukkig?"
"Waar?"
"Nou, daar, in Frankrijk... gewoon waar je nu woont?"
"Weet ik veel, ik denk het wel, hoezo?"
"Nou, gewoon...zomaar"

Een vraag die velen horen die verhuisd zijn. Vaak, als je wat verder weg gaat wonen blijven die vragen ook wat langer voorbij komen. Ga je terug dan komt ook altijd de vraag: "waren jullie daar niet gelukkig?". Toch, ook nu het me weer meer dan eens gevraagd wordt, of ik hier gelukkig ben, ben ik er eens over gaan nadenken.

Ben ik gelukkig, is eigenlijk een hele moeilijke vraag. Want wat is gelukkig zijn?
Wat voor de één een geluk is, is voor de ander een kwelling.

Ik kan mij optimaal gelukkig voelen als ik met de hond alleen door het bos loop, hij zoals gewoonlijk een veel te grote tak in zijn mond heeft en mij daarmee zowat tackelt. Ik voel mij gelukkig als ik dingen overwin die ik eerder niet aandurfde, als ik door het bos loop en de zon door de bomen voel schijnen, als ik geld ruik (tsjah ik kan erom liegen maar ik ben een krent en een geldwolf, de bekende uitspraak "geld maakt niet gelukkig" gaat voor mij niet op) en ik word gelukkig van chocola.

Een ander heeft teveel geld en wordt daar niet gelukkig van, sommige mensen hebben een hekel aan dieren en anderen houden niet van modder aan de broek door een veel te grote stok, en sommige mensen vinden chocola ontzettend vies.

Ik moet er niet aan denken om altijd optimaal gelukkig te zijn. Dan heb je geen pieken meer. Van die momenten, dat je zo gelukkig bent, dat je die nooit meer vergeet. Zo heb ik vlak voor de verhuizing zo'n moment gehad. Mijn moeder en ik liepen iedere dag met de pony's in verband met Juweel haar artrose. We waren net aan het lopen toen het begon te gieten, te hozen, echt niet normaal. We keken elkaar aan en we dachten hetzelfde. Zingend zijn we door de regen gelopen, we hebben gerend, gejuicht en de paarden waren even vrolijk. Niemand op straat, niemand die je hoort of ziet (althans dat hoop ik voor hen) we schreeuwden in de regen en we waren echt drijf en drijfnat. Maar wat waren we gelukkig en wat hebben we gelachen.
Nou doe ik dat heus niet dagelijks hoor, soms heb ik de pest aan regen. Maar apart is dat toch, dat soms juist ergerlijke dingen je ineens tot intens geluk kunnen leiden?

Waarom zou ik hier gelukkig moeten zijn? Waarom vragen mensen dit? Vraag je dat ook aan je buurman? Vraag jij het jezelf iedere ochtend af? Als mensen terugkomen uit het buitenland dan was dat vast omdat ze niet gelukkig waren, maar waarom vraagt daarna niemand meer of ze in het vaderland wél gelukkig zijn?
In Nederland vroeg ik mij toch ook niet iedere dag af of ik gelukkig was? (godzijdank).

Ook de gedachte dat je door bijvoorbeeld een verhuizing het geluk zal vinden of gelukkig zal zijn is een sterke illusie. Want je neemt jezelf altijd mee. Ben je in Nederland niet gelukkig, zal je dat ergens anders ook niet zijn. Misschien dat bepaalde factoren je wel helpen maar het geluk moet uiteindelijk uit jezelf komen. Een mindfulness cursus volgen is leuk, krom op een yogamat liggen ook, maar door alleen dat te doen wordt je niet gelukkig.

Ah, daar heb je er weer één!
“Ben je gelukkig?”
“Waar?”
"Nou, daar, in Frankrijk... gewoon waar je nu woont?"
“Nee, doodongelukkig, heb me nog nooit zo slecht gevoeld”
“O…”
De persoon draait zich om en loopt weg... ik gniffel, leuk, als je ook eens een antwoord geeft dat mensen niet verwachten.

Na deze nogal serieuze blog, kan ik me voorstellen dat je misschien niet zo "gelukkig" bent als anders na het lezen van dit alles. Daarom maar even een fragment van een veertigtal muzikanten die in het gebouw naast ons huis met elkaar zaten te spelen. Ik werd er in elk geval erg blij van. En al kauwend op een stuk chocola en met een glas rode wijn in mijn hand zit ik er ook nu nog gelukzalig van na te genieten.