Je raadt het al; ik ben weer eens in Nederland geweest.
Samen met m'n Fransoos.
Ik was wel nieuwsgierig hoe dat zou gaan; hij was nog nooit Frankrijk uit geweest. Oké hij komt van origine uit regio Parijs dus drukte is hij (gelukkig) gewend.
Na 9 uurtjes in de auto te hebben gereden; m'n Fransoos vol verbazing in Luxemburg naar de prijzen van de sigaretten zien kijken ('kijk ma belle hier kunnen we op besparen, Nederlands ben ik hè?').
En nogal gesloopt in ons familiezomerhuisje in Twente te zijn aangekomen, zijn we eerst naar m'n inmiddels verloofde broer en schoonzus gegaan. De telefoon werd gepakt en alle vette zooi werd besteld want meneer moest natuurlijk proeven!
Hij is slager en heeft een nogal kieskeurige partij smaakpapillen (ik durf geen biefstuk te bakken voor hem; ben als de dood dat ik dat ding vergeet om te draaien omdat ik weer eens ben afgeleid).
Maar het ging er allemaal in en de frikandel speciaal was de grote favoriet. Daar wij Nederlanders vreemd opkijken als de Fransen koeientong opeten en verafschuwd langs de fromage de tête lopen, vind mijn Fransoos het maar wat vreemd dat op een verpakking van een frikandel eigenlijk geen specifieke ingrediënten staan. 'Je weet dus helemaal niet wat je eet, dat is toch raar?'.
Nou dat weten we wel hoor! Separatoren vlees. En wat dat dan weer exact inhoud weet geen hond.
Eigenlijk zijn we inderdaad een beetje raar.
Na al dit vet zijn we heerlijk in slaap gevallen terwijl de kastanjes op het dak van het houten huisje vielen en de muisjes hun nestjes bouwden tussen de muren.
De volgende dag zijn we naar binnenstad Enschede geweest; leuk! Dacht ik.
Ik vond er geen klap aan. Hij ook niet.
Er was een Primark gekomen in de Bijenkorf, dat zou geweldig moeten wezen. We zijn er in gelopen en zagen alle koopzieke mensen. Meisjes die tussen de rekken aan het omkleden waren. Geschreeuw, zweetluchten walmden onze tere neusvleugels in en we besloten in één vloeiende beweging weer eruit te gaan.
We keken elkaar aan en zijn maar gauw op het dak van de V&D een saucijzenbroodje gaan eten (en ook die werd goedgekeurd) en hebben onze gezamenlijke favoriete hobby uitgevoerd; mensen kijken.
Daarna langs een vriendinnetje van mij. Maar dan merk je dat het soms erg lastig is als je een anderstalige vriend hebt. Hij zat er eigenlijk voor spek en bonen bij; al probeerde hij af en toe wel met wat woordjes een Nederlands antwoord te geven.
We zijn naar de Wok geweest en naar een Argentijns restaurant met m'n broer en schoonzus en dat vond hij helemaal geweldig. Bij de Wok wilde hij alleen de warme buffet dingen uitproberen, zoals bami en foe yong hai. Ik wilde natuurlijk een lekker stukje kangoeroebiefstuk en was stomverbaasd dat hij voor z'n vijfde bord wederom naar de selfservice ging. 'Moet je niet een vers bereid stuk vlees?' 'Nee, vlees ken ik wel, ik wil juist die dingen die jullie alleen hier eten proberen'. Heel goed! Lekker cultuur snuiven. M'n hart smolt.
We zijn nog een dag met m'n tante naar het openluchtmuseum geweest, was heerlijk weer en ontzettend leuk. M'n tante en ik stuitten op een bak waar ze schijnbaar bier in maakten waar het woord geilvat op stond. Dat vonden we allebei zo raar en gezien we af en toe probeerden in het Frans te vertalen waar alle gebouwen voor dienden probeerde we ook een vertaling voor dit woord te vinden. Gelukkig spreken de meeste Nederlanders geen Frans, anders hadden ze mee kunnen genieten van ons uiterst decadente gesprek over hoe wij op het woord geil probeerden te komen.
We hebben daar poffertjes gegeten en kregen een fantastisch gesprek mee over plastisch chirurgie, ook dat vertaalden we maar even. 'S avonds met m'n oom en tante gegeten en daar geslapen.
De volgende dag moesten we weer vroeg op want ik ging trouwjurken kijken met m'n schoonzus!
Samen met haar, haar moeder en twee vriendinnen hebben we een erg leuke maar wel vermoeiende dag gehad. Gelukkig was ze geslaagd!
Ook oma is bezocht want die kende mijn Fransoos nog niet.
Uit eten geweest en nog even naar Delden, een mooi stukje Nederland.
We hebben naar klootschieten gekeken, hij heeft alle drempels vervloekt en heeft twee keer het fietsersstoplicht voor een autostoplicht aangezien. Stonden we daar midden op het drukke kruispunt omringd met allemaal fietsen. 'Wat doe je nou? Je rijdt door rood! Weet je wel wat er had kunnen gebeuren met een fietser?!' zei ik geïrriteerd. Waarop hij zijn schouders ophaalde en zijn nieuw geleerde Nederlandse woord zei: 'Splatsch... Pannekoek'.
Kortom hij heeft een aardig goede indruk gekregen van Nederland. Vooral omdat we ook even bij het grote tuincentrum Oosterik zijn geweest en de Action.
Maar hoe zag hij Nederland, wat vond hij van de Nederlanders?
Het eerste wat hij zei was dat het hem deed denken aan de film The Truman Show.
Alles is perfect, té perfect.
Zelfs de boerenerven zijn perfect. Al onze huizen met de rechte baksteentjes, de keurig gemaaide tuintjes. Alles hutje mutje op elkaar.
Hij vond het beangstigend en benauwend.
Hij vergeleek de gemiddelde Nederlander met Parijzenaren. Ze zijn alleen met zichzelf bezig en koopziek. Ze zien niet wat er om hen heen gebeurd, uitzonderingen daargelaten.
Van buiten lijkt het perfect en vol maar ergens is het leeg.
Hij kwam tot dezelfde conclusie als ik; het is erg leuk voor een paar dagen.
Hij kon het zich niet voorstellen dat ik daar vroeger op mijn fiets rondfietste en er naar school ging. 'Dit past helemaal niet bij je'. En op de één of andere gekke manier vond ik dat leuk om te horen.
Ook kwam hij tot de conclusie dat niet alleen in Anost en omstreken inteelt aanwezig is. Nee, ook in Nederland zijn erg lelijke mensen.
Na een leuk maar ook vermoeiende week keerden we weer terug naar Frankrijk. Blij om iedereen en onze 6 poezen weer te zien en Jamie (onze hond). Voor de katten kneep ik hem zeker; ook hier in mijn nieuwe woonplaats heb ik een gestoorde buurman. Maar daarover de volgende keer meer.
Ja, dat was Nederland weer even. Het is altijd fijn om er eventjes te zijn maar ook weer heel fijn om naar huis te gaan.
Ik raak gewend aan alle Franse gewoontes, het constant Frans spreken en de Franse levensstijl. Je voelt je bijna meer Frans dan Nederlands.
Trots op mijn Franse leventje en mijn Franse vriend drukte mijn schoonvader dat compleet de grond in. Hij zei:
'Weetje, als ik jullie zo samen zie lopen...vind ik jullie net twee Nederlanders'.
