Een paar termen die ik in één van mijn favoriete tv programma's tegenkom. Elke dag tijdens mijn ontbijt sloeg ik de gruwel van het RTL nieuws over om te kijken naar alle trouwjurken die in say yes to the dress langskwamen op TLC. Huppelende homo's die het beste de vrouwen wisten te kleden. Ik zag schitterende exemplaren langskomen en had al een aardig plaatje in mijn hoofd wat ik wilde. Zoals elke vrouw wilde ik een jurk die 'anders' was (en nog zijn ze eigenlijk allemaal hetzelfde maar goed).
Voor een afspraak moest ik in Dijon zijn en was ik naar de dichtsbijzijnde bruidswinkel gegaan na de afspraak.
Een vadsige Turkse man zat achter zijn bureau, ik stond voor het raam te kijken naar de jurken die allemaal in de winkel hingen. Rijen vol. De deur zat op slot en de man was niet van plan die open te doen. Hij keek me schaapachtig aan en drukte met zijn buik tegen zijn bureau waardoor hij zachtjes heen en weer veerde. Ik keek nog eens goed en vond het ook allemaal erg overkomen alsof ik in Turkije op de markt liep. 'Goedkoper dan wibra', 'beter dan Action', zijn de Nederlandse zinnen die de Turkse marktkooplui gebruiken om je allerlei namaak zooi aan te smeren. Deze man had blijkbaar niet zo veel zin om te verkopen. Ietwat teleurgesteld keerde ik huiswaarts.
Mijn all time favourite bruidswinkel in Autun was ook één grote flop. Jaren dacht ik dat ik daar mijn jurk zou kopen. Totdat ik in gesprek ging met de eigenaren. Je kon 'doeken' of oude jurken passen (jaren vijftig modellen) en dan uit de catalogus wat uitkiezen. 40 procent aanbetalen en als het je niet zinde bij aankomst was het jammer dan! NEXT!
Na het internet af te hebben gestruind vond ik een winkel in Nevers met jurken die mij aanspraken.
Ik was al naar een bruidsbeurs geweest om ideeën op te doen en dankzij een online catalogus had ik nog beter een idee van wat ik wilde.
Het was december toen ik mijn trouwjurk ging passen. Althans dat was de bedoeling.
De eerste keer werd ik een paar uur van tevoren afgebeld omdat de verkoopster ziek was. Uiteraard had ik weer eens geen bereik met mijn mobiel en waren mijn ouders al bij mij thuis om me op te halen. Ze konden weer huiswaarts en mijn dag was verpest.
Een nieuwe afspraak maakte ik in Januari en ik was weer bang om afgebeld te worden, ik weet niet wat het is maar ik blijf dat wantrouwen houden met Fransen als je een afspraak langer dan drie uur van tevoren maakt. Voor je het weet zijn ze het vergeten.
Gelukkig werden we goed ontvangen, en raar maar waar, mijn jurk hing al 'klaar' terwijl die vrouw van niks wist. Ik heb er dan ook maar vijf gepast en toen vond ik het al prima. Geen hysterische homo's, geen tranen van geluk, geen mother of the bride die zich op de vloer stort van emotionele stress en geen father of the bride die niks goed genoeg voor dochterlief vond. Nee het was gewoon goed. Ik voelde me blij. Zeker nadat ik een exemplaar had aangetrokken waar ik nog niet dood in gevonden zou willen worden. Dat was nota bene een jurk die in de top 3 voor mij stond.
Ben ik toch maar wat blij dat ik niks vanaf een plaatje heb gekozen.
Als het goed is komt hij volgende week in mijn maat aan in de winkel en bellen ze me voor een afspraak voor de tweede doorpas.
Opvallend is dat de jurken beduidend goedkoper zijn dan in Nederland (zelfde merk wordt ook in Nederland verkocht) en de vermaakkosten zijn altijd inclusief. Dat is ook wel fijn.
Uiteindelijk waren de juiste schoenen vinden een grotere opgave dan de jurk.
Na internetbestelling, Belgische boetiekjes, Franse (dure) boetiekjes, tripje schoenen shoppen in Chalon sur Saone en Dijon paste ik mijn wensen aan en vond ik ze bij de Gemo in ons nabijgelegen stadje.
Wat ik wilde kon gewoon niet en gezien ik tenen heb die mij doen denken aan de Teenage Mutant Ninja Turtles wilde ik geen open schoenen. Nu dus toch wel. Ach ik lak ze maar en hoop dat de jurk er 99 procent van de tijd overheen hangt. En dat anders de kleur schoenen meer verbaasd dan mijn grote teen.
Say yes to the dress kijk ik nog steeds elke dag, een goede gewoonte om alle ellende van de wereld even niet te hoeven horen. En ik zie geen jurk die op die van mij lijkt, jep mijn jurk is 'anders'.
Zo zie je maar dat elke bruid in spé hetzelfde denkt.
