Onze Bruiloft

Hiep hiep hoera! We zijn bijna twee maanden getrouwd!
En nee ik ga het niet hebben over de witte broodsweken, die waren namelijk niet bijster interessant. Of beter gezegd, die waren er gewoon niet.

M'n Fransoos had vakantie. Een soort van. Veertien dagen vakantie bij een slagerij zijn er eigenlijk maar negen. Gezien alles ook gesopt en weer aangevuld moet worden. Ik had die eerste vakantiedag een bezichtiging en een huisopname. Ik kreeg de avond ervoor van de bezoeker al een smsje dat hij mijn stem zo charmant vond en uitzag naar onze ontmoeting. Nee hè. Weer zo'n hopeloze vrijgezel of zo één die in een vechtscheiding zit. Dadelijk is het een enge oude vent of een geniepige Franse Joran van der Sloot. Waarom denken mannen dat vrouwen dit soort berichtjes leuk vinden? Enfin, in overleg met vriendlief besloot ik maar niet alleen te gaan. Je weet immers nooit. Ik reed op die dag in mijn 'nieuwe' auto richting de afgesproken plek. Ja hoor, een jonge vent. En balen voor hem m'n moeder en m'n dochter sprongen ook uit de auto bij het huis. Boodschap begrepen. En mocht hij het niet hebben begrepen dan moest ik maar zeggen wat ik deze vakantie ging doen. Hij was verder eigenlijk heel aardig. Hier in de Morvan zijn ook niet veel vrijgezelle jonge vrouwen dus tsja je kan het altijd proberen natuurlijk.

Verder was het een relatief rustige week de donderdag ging ik naar de kapper om mijn nagels te laten doen. We kletsten wat, mijn rechterhand bloedde als een rund door het vijlen (hoera eczeem) en ik was eigenlijk heel ontspannen. Zo ontspannen dat ik een allergie uitbraak had waardoor ik opgezette ogen had. Het zag er niet uit. Het leek wel of ik de ogen van Waylon had maar waar dan ook nog een klap op was gegeven. Met één of ander zielig verhaal ging ik naar de apotheek, ik loog alles aan elkaar en kreeg met enige twijfel zonder recept anti allergie pillen mee. Na het innemen zakte het binnen een half uur wat weg. Ik heb alle dagen voor en de dag van de bruiloft maar het spul ingenomen. Dan kun je misschien een charmante stem hebben maar als je deruit ziet als een gnome dan helpt dat geen donder.

Diezelfde dag ging ik naar m'n ouders en kreeg ik een vrijgezellenfeest, dit had ik totaal niet aan zien komen. Ik kreeg Hollandse cadeautjes, kleedde me in een delfstblauwe tegel jurk en had een sluier in m'n haar. Dat was ook het enige moment dat ik een sluier heb gedragen!
We speelden een door m'n schoonzus gemaakt spel, gingen eten en bowlen en waren lekker laat thuis. Een topavond gehad.

Op vrijdag moest er veel, heel veel gebeuren. De hele feestzaal moest versierd worden. Maanden hebben we van alles voorbereid, besteld en bedacht. Over alle details was nagedacht. Er zaten veel persoonlijke dingen in ons tafeldecor. Zo waren onze 'center pieces' (boomstam plak) gezaagd van een boom uit onze eigen tuin. Niet dat we die boom bewust hebben omgezaagd voor de bruiloft. Nee, onze buurman zat te zeuren dat hij een raam in de garage wilde, dat wilden wij niet (ik hou niet van gluurders). Nou als dat dan niet mocht, of dan de boom om mocht zodat ze minder schaduw hadden (ik zie het verband met het raam totaal niet maar goed). In het kader dat je soms maar wat over moet hebben voor je buur heeft vriend..eh manlief de boom omgehaald. Daar kwamen onwijs leuke plakken af in verschillende vormen. Niks geen perfecte Pinterest ronde boomstammen. Ook de menukaarthouders haalden we van de takken. Mijn moeder en ik (en spruit) hebben uren en kilo's bramen geplukt voor de bedankjes. Eigengemaakte bramenjam in hartvormige potjes.
Mijn godver menukaarten heb ik heel wat uren over lopen godveren. Dan wilde de printer weer niet meewerken, daarna was die rotpons weer bot om de sierrand te maken... ja niemand wist het maar op de avond van de bruiloft keek ik naar de menukaarten in m'n mooie jurk en dacht: als ik nu zo zou praten als dat ik deed toen ik die menu's maakte zag ik er toch een stukje minder mooi uit!
Rode glitterlopers, 2 lagen witte tafelkleden, stoelhoezen om lelijke klapstoelen met een rode strik gaf het toch een feestelijke sfeer. Mayo,pesto en rode koolpotten beschilderd en met touw en bedels omgetoverd tot bloemenvazen. Bij de Action mooie waxinelichthouders weten te scoren en ballonnen, slingers etc. We hadden met zeillatten van m'n vaders bedrijf tentdoeken geknipt waar voorgedrukte tekst op stond en daar banners van gemaakt. Spots van de DJ gehuurd en die erop laten schijnen. Van een kale lelijke kantine ruimte werd het de mooiste zaal die ik me kon wensen. Ik had geen kasteel nodig, dit was helemaal goed en gezellig. We hadden zelf bij de bloemist bloemen uitgezocht en daar boeketten van gemaakt voor op elke tafel.
We hebben veel hulp gehad van lieve vrienden en familie wat het allemaal nog bijzonderder maakte.

M'n schoonouders hadden zich ontfermd over de andere feestzaal voor het vin d'honneur (receptie), een idioot grote zaal en heel moeilijk te decoreren. Zij kwamen met het geniale idee balonnen op de grond te leggen. Dit betekende kinderen die uren zoet zijn geweest (incluis onze eigen spruit).

Zaterdag 23 september was het dan zover.
Ik ging 's morgens met m'n schoonzus naar de kapper. Een Engelse klant van me zat er ook om zich op te fancyen voor de receptie en zag als eerste m'n bruidslook. Hij gaf me 2 lucht kussen om niet m'n makeup te versmeren.
Na een tijd waren m'n schoonzus en ik klaar, ik had een haarsieraad in en m'n haar in de krul. 'Naturel' look met 4 lagen foundation en een anti allergiepil. Ik was er klaar voor!
Thuis nog een broodje gegeten en spruitje in haar zuurstokroze jurk gehesen. Ze was net een cupcake. Zo schattig! En ook handig, ze viel enorm op dus ze was zo te localiseren.
De Nederlandse fotograaf was inmiddels ook gearriveerd.
M'n Fransoos was bij mijn ouders thuis en kreeg daar een koninklijke behandeling van m'n broer. Hij reed hem rond en stelde hem op z'n gemak, een betere getuige had hij niet kunnen hebben!

Ik trok m'n jurk aan en was opvallend relaxed. Iedereen liep als een kip zonder kop rond en ik snapte niet waarom. Ze wachten toch wel op me, zonder bruid geen bruiloft toch? RELAX!

De traction avant limo model met m'n schoonvader als chauffeur kwam aangereden. Deze auto mochten we lenen van een klant van de slagerij. Wat een mooie auto. Er werd een houtblok achter het wiel gelegd zodat deze niet de berg af zou rollen. M'n moeder, schoonzus en spruit waren inmiddels al vertrokken naar de mairie. M'n vader reed met mij mee om me weg te kunnen geven.

Luid toeterend kwamen we aan en zoals we inmiddels wel gewend zijn stonden alle Fransozen elkaar buiten nog uitgebreid te kussen en te kletsen. Ze werden naar binnen geloodsd en zo konden wij achter op de binnenplaats rijden. Ik wilde dat iedereen me op hetzelfde moment voor het eerst zou zien. Ik was bang dat m'n oma niks zou kunnen zien als iedereen buiten zou blijven staan of dat het een ongeorganiseerde rotzooi zou worden. En vanwege de drama.. is toch leuk dat je aanstaande met een trillend lipje nog zenuwachtiger wordt van al die blikken?
Op een nummer van Nickelback kwam ik binnen aan m'n vaders arm. God wat duurde dat nummer lang. En wat zag m'n Fransoos er mooi uit! De burgemeester stond in vol ornaat met sjerp voor het zaaltje achter de tafel met alle papieren. Eerst las hij de wettelijke teksten en daarna had hij een persoonlijk handgeschreven briefje. Binnen 15 minuten was het klaar en waren we getrouwd. Nu kun je denken wat kort. Maar het was perfect. Geen ongein, geen koude kerkbanken en een irritante stoffige priester. Geen beschamende anekdotes. Wel spruitje die het mandje met de ringen kwam brengen, dat was ontzettend schattig.

Na de ceremonie vertrokken we nadat er een aantal foto's waren gemaakt naar het gemeentezaaltje voor het vin d'honneur. Daar waren overige kennissen, klanten van de slagerij en mijn klanten van de makelaardij.
Tafels vol hapjes waren er. Het scheen allemaal erg lekker te zijn geweest, ik was vooral met iedereen aan de klets, op de foto en had het bere warm.
De sfeer was goed en gezellig en gelukkig hebben we niet teveel bloemen en planten gekregen. Mijn schoonouders hadden tegen alle klanten gezegd dat ik niet van bloemen hield en alles wat op een bloem leek bij mij verwelkte. Heel goed, uiteindelijk bleef het bij 'slechts' 4 boeketten, 6 planten en 2 bloemstukken. Niet slecht op rond de 150/200 receptie gasten.

Na de vin d'honneur gingen we met de 68 daggasten naar de feestlocatie, het gemeentezaaltje in La celle en Morvan waar een mooie rozentuin bij zit. Een aantal gingen even terug naar hun (vakantie)huis voor een powernap. In de tussentijd werden er nog wat foto's geschoten en 's avonds gingen we naar binnen en kon het feest beginnen. We kwamen nog even een keer extra binnen op een door ons uitgekozen nummer. Het eten begon van wat ik me herinner rond 20:00 en duurde tot ongeveer 00:30. In Frankrijk is dat heel gewoon. Je eet, danst en eet weer. We hadden een 5 gangen diner geregeld. Het eten was op zich prima. De bediening was top en de DJ was fantastisch. Dj Sam, een kleine man die de sfeer er goed in wist te brengen. Er werden tussendoor 2 spellen gespeeld om de tijd te vullen voor de volgende gang. Waar ik in het begin huiverig voor was, bleek juist een fantastisch element te zijn voor de bruiloft. Iedereen was er namelijk bij betrokken. We speelden film raden aan de hand van muziek en een bijzondere versie van de stoelendans. Er zat ook een 'rode draad' in de avond. Dan zette de DJ een nummer op en dan moest iedereen staan en klappen en woest doen. Van tevoren dacht ik dat dit echt niet zou werken maar het was geweldig. Mijn broer was voor mij echt de topper van de bruiloft. Hij deed de vertalingen samen met de DJ, nodigde m'n man uit voor de overwinningsdans van de stoelendans en heeft nog met een paar anderen met ons doorgefeest tot het einde.

Na het voorgerecht was de openingsdans, een dans waar we al weken voor op dansles zaten. Eerst danste ik met m'n vader en vervolgens nam m'n Fransoos het over. Op het eind ging het niet helemaal lekker gezien hij verstrikt raakte in m'n grote rok maar al met al was het geslaagd. Daarna werd ons een paraplu overhandigd en gooide iedereen slierten over ons heen. Was een idee van de DJ waar we mee hadden ingestemd bij het kennismakingsgesprek. Het gaf een heel leuk effect waar ook weer iedereen bij betrokken was.

Toen werden we met z'n allen naar buiten geroepen. Als verrassing hadden m'n schoonouders een professionele vuurwerkshow geregeld. Weken zijn ze in het geheim met vergunningen bezig geweest. Het was prachtig.

Na de taart kregen we koffie en de Nederlanders dropen af immers dachten ze waarschijnlijk 'oprotkoffie'. De Fransen vonden dit vreemd maar volgden het voorbeeld. Uiteindelijk gingen we rond 3 uur naar huis en de DJ was met stomheid geslagen. Dit was zijn eerste bruiloft die zo vroeg was afgelopen, normaliter duurt een Franse bruiloft tot 6 à 7 uur in de ochtend, soms zelfs nog later. Ik vond het helemaal prima, spruitje sliep in de garderobe waar m'n vader een geluidwerende wand voor had gemaakt samen met haar Nederlandse vriendinnetje, maar lekker sliep ze niet. Het was goed zo. Er vloeide de hele avond goede wijn en we dronken onze gepersonaliseerde champagne... maar niemand was stom dronken en niemand was vervelend.

Het was werkelijk één van de mooiste dagen uit m'n leven waar ik al onze gasten super dankbaar voor ben. Het raakte me dat iedereen die aanwezig was speciaal voor ons was gekomen. Dat besef je eigenlijk pas als je een dankwoord gaat zeggen en iedereen die je lief is naar je ziet kijken.

Op zich was deze tekst hierboven een mooie afsluiting geweest voor deze blogpost. Maar dit was nou eenmaal niet de afsluiting van de huwelijksdag;

Toen we thuiskwamen heeft m'n man me uit m'n jurk geholpen, m'n 34 haarspelden uit m'n haar gepeuterd en daarna hebben we samen nog een flesje champagne open getrokken. Als cruella de vil met ontploft haar zat ik über oncharmant op de bank.
Dit is dus DE huwelijksnacht. Wauw. Sexy.
We keken elkaar diep in de ogen, kwamen dichter met onze gezichten bij elkaar en... rukten de eerste enveloppen open om geld te tellen.