Stank voor bank

We waren al een tijdje aan het snuffelen op de woningmarkt.

Terwijl ik zwanger was hadden we een huis op het oog dat we graag wilden hebben. We hadden een bod uitgebracht en deze werd tot onze grote verbazing vrijwel meteen geaccepteerd. We waren door het dolle. Plots bleek dat er een makelaar met een andere klant op zat en gezien die weer vrienden waren van de familie lieten ze hen voor. Dit was allemaal op een hele vervelende manier gegaan waardoor ik zo in de stress was geschoten dat ik hoogstwaarschijnlijk daardoor destijds een bloeding kreeg en in het ziekenhuis terecht kwam. Gelukkig is dat allemaal goedgekomen (zie twee posts geleden) maar ik was er even helemaal klaar mee. Overigens is uiteindelijk ook die koop niet doorgegaan maar dat terzijde. 

Gezien we op internet bleven gluren en we vaak met de auto erop uitgaan kwamen we weer iets tegen. Tijdens mijn zwangerschap had ik nogal last van mijn maag; en dus had ik ook nadat we dit huis hadden gezien de hele boel ondergekotst. Dat was vast een goed teken.

Ik moet eerlijk bekennen dat ik in het begin niet zo enthousiast was. Het was een huis werkelijk heel mooi gelegen, prachtig uitzicht, mooi weiland voor de pony’s naast het huis maar het was zwaar gedateerd. Overal lag een vinyl vloer, de badkamer was rozig met zelfs dikke vinyl op de muren! Er waren slechts twee kleine slaapkamertjes en op de zolder was een slaapkamer in elkaar geflanst waar de muizen gemakkelijk in konden. Dat deden ze ook want het rook er niet bepaald naar roosjes. Alle glaswol isolatie was dusdanig doordrenkt met pis dat het naar beneden was gezakt.

Mijn Fransoos was direct enthousiast.  

Ik dus wat minder maar achteraf kwam dat denk ik meer omdat ik tonnetje rond was en nergens zin in had.

Na niet lang nadenken en nogmaals het huis hebben bezocht hadden we een bod uitgebracht. Na een paar keer heen en weer bellen werd het geaccepteerd.

In Januari zou de overdracht zijn.

We hebben enorm gedonder gehad met onze bank gezien ze een overjarige medewerkster voor het eerst een hypotheek lieten regelen. Na tientallen keren voor niets bij de bank te zijn geweest, na tientallen formulieren te hebben getekend en na telkens weer terug moeten omdat wij (?) dingen waren vergeten te tekenen had ik mijn uitgerekende datum bereikt en was ik het volledig zat. Al waggelend stoof ik de bank binnen. Ik heb nogal duidelijk laten merken dat ik er helemaal klaar mee was en dat ze een incompetente schijtmedewerkster was en dat we net zo lang zouden wachten op antwoorden, zelfs al zou ik het kind ter plekke op de pinautomaat krijgen. Even later zaten m’n Fransoos en ik bij de directrice in het bureau. Door mijn uitspraak had de hele bank op z’n kop gestaan. Grote grutjes schijtmedewerkster wat een scheldwoord is het ook. Ze nam haar in bescherming (tuurlijk) en verzon allemaal smoezen. Maar uiteindelijk zou het allemaal geregeld worden. Dit was overigens de twintigste keer dat we dat hadden gehoord.

Ik was koud bevallen of we werden gebeld dat wij weer iets niet hadden uitgeprint uit het systeem van de bank en wij het niet goed aan onszelf hadden uitgelegd dat we ook dat moesten tekenen.

Op dat moment lag ik nog met een infuus in m’n hand en kon ik nauwelijks lopen. Ze belde m’n Fransoos terwijl hij bij me in het ziekenhuis was. ‘Mag ik een foto van de kleine zien als je hier komt, wil wel eerst toestemming van de mamma’ zei de incompetente schijtmedewerkster. Vervolgens hield mijn Fransoos de telefoon mijn kant op en het enige wat ik heb gezegd was: ‘Ik heb liever dat je je bezig houdt met het eens fatsoenlijk regelen van onze hypotheek’. Het bleef stil aan de overkant.

Na heel wat ergernissen volgde eindelijk de papieren voor de notaris en kon er getekend worden. 

De eigenaar was er om te tekenen; een hele lieve oude man die op instorten stond met een pittige tante als vrouw. We zaten in het mufruikende stinkhok van de notaris en na ongeveer een uurtje waren we de trotse eigenaren van ons nieuwe huis. De oude eigenaren hadden zelfs nog luchtfoto's voor ons meegenomen. Echt heel lief.

Het eerste waar we opdracht toe hadden gegeven was het jezus kruis wat in de muur zat gemetseld boven eruit te laten slopen samen met een soort maria die ook muurvast zat. Dat soort dingen komen niet in mijn huis en al helemaal niet achter de toekomstige muur van m'n kinds kamer. Ik ben nogal (bij)gelovig en weet zeker dat dat soort dingen ongeluk aantrekken; zelf zou ik het er ook niet uit durven te slopen. Dan werd ik vast ineens getroffen door de bliksem, heus. 

Er volgde een grote verbouwing van de zolder en er werden drie prachtige kamers gerealiseerd. De trap werd omgeleid, verwarming omgelegd, betonnen vloer gestort, dakramen geplaatst, schoorstenen gerepareerd en verdroogde vleermuizen werden weggehaald. 

Ik hoop dat de oude eigenaren nog een keer komen kijken, die herkennen het niet meer. 

Beneden is alles mooi licht geverfd en er ligt een lichte laminaat vloer. Mijn Fransoos heeft zich uitgeleefd op de badkamer en de oude badkuip is bij de pony's in de wei beland als drinkbak. 

Ja, Arleuf, dat is het voor nu. Het zou hier altijd koud en mistig zijn volgens velen die wij spraken; het tegenovergestelde is waar. Het is hier vaak warmer dan richting Autun en ja er lag hier wel meer sneeuw maar o zo mooi. Weg uit de Saône-et-Loire en nu in de Nièvre. Maar dat boeide ons niet tijdens onze korte zoektocht. Het enige wat telde was de plek en een beetje het huis.

Nee, dat lieg ik. Het enige wat voor mij telde was dat we wat vonden omdat ik overal klaar mee was.

Belangrijke beslissingen ga ik voortaan maar nemen als ik zwanger ben, dan neem ik ze namelijk razendsnel! Dus mocht ik ooit tien spruitjes hebben rondlopen...

Uitzicht vanuit het raam