Achtervolging met de auto, gekte, zogenaamde depressies, een gestoorde echtgenote, gendarmerie en een dorp die al die tijd de hand boven het hoofd hield van dit gestoorde stel.
Voor het volledige verhaal zie: http://kimterheege.blogspot.fr/2013/10/meerdijk-en-morvan.html
Maar hier dan eindelijk het vervolg!
Want ja er is heel wat gebeurd in de afgelopen maanden rond mijn bizarre buren. Geen woord gelogen, het is niet eens gebaseerd op een waargebeurd verhaal. Het is geen soap, het is reality.
Het is geen O o cherso, het is geen temptation Island.
Nee; het heeft een vleugje Adam zoekt Eva,Utopia en een serie waarvan ik de titel even aanpas: desperate housemans....
Nadat ik bij de gendarmerie ben geweest heb ik geen last meer gehad van knaagdier. Hij had zijn gekke momenten maar ze waren nooit meer op mij gericht. Hij keek me niet meer aan en zij ook niet.
Zo was het weken rustig in Anost.
Onze burgemeester Droopy maakte weer foto's van asfalt en gaf weer belachelijk veel geld uit aan de verbouwing van de bioscoop (die vaak alleen op donderdag en vrijdag open is, zaterdag is namelijk helemaaaaal geen uitgaansavond). De nogal 'aanwezige' (zowel in stem, omvang en reclame) grootgebouwen bezitter van Anost had eindelijk weer zijn oude pizzabakker teruggenomen die gelukkig niet zoals zijn voorganger een heel potje Ansjovis over de pizza's heen gooit. Ik was lekker druk met de makelaardij en heb een blauwe maandag meegelopen met de bakker omdat die een nieuwe broodrondrijder zocht maar op het laatste moment bedacht het grietje die wilde stoppen en mij inwerkte zich (zucht). En de zwaluwen maakten nesten onder vele daken.
Ja, het leven kabbelde rustig voort in Anost.
Tot een paar weken terug.
Chagrijn (de vrouw van knaagdier voor wie het even niet meer weet) zou de volgende dag vertrekken uit Anost. Dat waren de geruchten.
Nou wordt er hier wel meer rondgebazuind maar zoiets absurds had ik nog nooit gehoord.
Tot een paar dagen daarvoor had hij haar nog bloemen gegeven (weliswaar zag ik het hem uit een emmertje voor zijn ouders' eigen winkel trekken maar goed). Stonden ze nog hevig te tongzoenen/tandenflossen midden op het allerdrukste kruispunt van Anost en nu ineens zou ze opgehaald worden door haar ouders de volgende dag? Neh, dat kon niet... ze waren ook al tien jaar getrouwd, ook al zegt dat tegenwoordig niets.
De volgende ochtend zijn mijn moeder en ik meteen voor het raam gaan zitten gezien wij helemaal niet nieuwsgierig zijn.
En inderdaad ze stond voor de stoep van de winkel te wachten en er kwam een auto aan die helemaal volgeladen zat met spullen. Chagrijn was aan het huilen en ze omhelsde haar inmiddels ex-schoonouders. Ze gaf knaagdier een kus op zijn mond en vertrok met haar ouders.
Na wat nazoeken bleek ze te zijn vertrokken omdat ze het niet meer aankon. Hij scheen haar al jaren te slaan. Dat verbaasd me dan ook niets. Hij heeft altijd al enorme woedeaanvallen gehad. En ze was lelijk en gemeen. Maar dat is natuurlijk nooit een reden om te slaan.
Het hele dorp was in shock en iedereen had het erover.
Knaagdier sloot zich op in zijn woning.
Een maand lang heeft niemand hem gezien.
Luiken dicht, hij wilde niet meer eten en werkte dus ook niet meer in de winkel van zijn ouders. En ik kan je vertellen, het is nog nooit zo rustig geweest in Anost. Heerlijk.
Na een maand zag ik hem per ongeluk waggelen achter het huis van zijn ouders (onze buren dus) hij was erg vermagerd (maar nog steeds wanstaltig) en lijkbleek.
Weer een paar dagen was zijn auto weg. Ik praat wel eens met Playmobil die bij de winkel werkt. Lieve vrouw. Ze vertelde me dat hij eruit moest en bij een goede vriend in het Zuiden zat. Tegen een ander vertelde ze weer een heel ander verhaal dat hij Chagrijn zou overtuigen terug te komen en daarom dus naar haar huidige woonplaats in Bretagne was. Uiteindelijk bleek het allemaal niet waar.
Na een week was hij terug, en hij was niet alleen.
Hij was samen met Romana (zo heet ze niet maar ze leek verdomde veel op het vriendinnetje van zanger Rinus (zie youtube voor hilarische videoclips)).
En Romana was niet alleen zijn vriendin. De volgende dag draaide ze al volop mee in de winkel. Knaagdier liet zich van zijn macho kant zien en droeg niet één maar drie flessen water tegelijk. Hij voelde zich helemaal het mannetje en straalde van oor tot oor.
Hij was zeer goed gemutst en keek zelfs aardig naar mij, uiteraard beantwoordde ik dat met een smerige blik. Hij was schijnbaar even zijn poging tot moord vergeten.
Dat weekend liep hij triomfantelijk in zijn zondagse pantalon en zij met haar tijgershirt door het dorp te paraderen. Ze gingen alle winkels af om haar voor te stellen. Niet als zijn vriendin, welnee, zijn verloofde!
Hij was nog niet eens gescheiden of hij was al verloofd met een ander.
Ze droeg een gouden armband die hij haar had geschonken met zijn naam erop.
Weer drie dagen later had zij ook de benen genomen, waarom is nog onbekend.
De ouders waren weer helemaal in de mineur want ze wisten dat dit niet goed kon aflopen.
Weer sloot hij zich drie weken op. Hij zou niet eten en niet douchen.
Na die drie weken, het was een woensdagavond, ging er een knop om in zijn hoofd. Het was half zeven 's avonds. Hij stapte in zijn auto en begon zijn gewoonlijke getoeter en het gasgeven. Ik was er niet en mijn ouders waren voetballen aan het kijken en kijken niet meer raar op als ze dat soort geluiden horen. Het was pas de volgende dag dat we hoorden wat er gebeurd was.
Hij was tegen het dorp.
Iedereen moest weg en hij haatte iedereen. Alles en iedereen die hij tegenkwam probeerde hij aan te rijden en schold hij uit. De bakker, die tot laat open was sloot haar deuren omdat ze doodsbang was. Mijn yogalerares kon nog net opzij springen. De garagehouder en zijn zoon zijn midden op straat gaan staan en waren als de dood dat ze op de motorkap zouden eindigen. Op het laatste moment remde hij en hebben ze hem afgeleid, de sleutels afgepakt en de accu eruit getrokken. De politie was er al redelijk vlot bij maar meneer was alweer zijn huis in gevlucht en er was geen bewijs dat hij erin had gezeten.
De burgemeester was er ook bij en hij had kunnen tekenen dat hij gedwongen opgenomen zou kunnen worden. Hij wilde het echter aan de ouders over laten.
En die doen het niet.
Dat hun het niet willen is nog ergens een klein beetje te begrijpen maar dat de burgemeester dit risico wil nemen vind ik erg dom. Er hadden echt vreselijke ongelukken kunnen gebeuren. Laten we zeggen dat iedereen heel veel geluk heeft gehad. Ik denk dat hij wil afwachten totdat er echt iemand wordt doodgereden.
Na dit hele tafereel was het dorp is shock. Iedereen had het erover en de verhalen werden wilder en wilder. Er kwamen oude verhalen boven dat hij eens een klant met een mes zou hebben aangevallen en dat hij zou smijten met flessen en stinkkaas (je zou maar een stuk epoisse op je hoofd krijgen) in de winkel tijdens een woedeaanval.
Hoe het ook zij. Hij is gewoon gek. Punt. Maar dat wist ik allang alleen hield iedereen hem de hand boven het hoofd.
Zijn ouders, uitgeput, gebroken en allebei plots tien jaar ouder, waren het zat en zijn op vakantie gegaan. Ze hadden mij gevraagd een oogje in het zeil te houden en ik had ook maar meteen aangeboden de poes eten te geven waar ze uiterst verrast op reageerden.
Jamie had ineens een nieuw vriendje erbij want de poes wist na één keer voederen waar hij voortaan moest wezen voor een goedgevulde maag. Gevolg was een blije hond en een ondergekwijlde Mikado.
Knaagdier was hem ook een paar dagen gepeerd, waarheen weet niemand.
Nadat de ouders terug waren en de kat een kilo was aangekomen kreeg ik een fles rosé en een pak kattenbrokken (die ik gewoon weer stiekem aan hun kat geef).
Knaagdier was inmiddels ook terug en zit weer opgesloten in huis te stinken.
Ik ben blij want sinds dat chagrijn weg is kan ik weer zonder naar gevoel naar buiten, is het leuk om langs de winkel te lopen en zelfs er wat te kopen als ik wat vergeten ben. Want die ouders zijn hartstikke aardig, ondanks dat ze er niet goed aan doen hem niet op te laten nemen.
Agh ja, hoe zal dit eindigen, hoe zal hij eindigen?
Voor nu is het een open einde, alhoewel, zeg maar gerust opgesloten einde.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten