Per 1 Oktober 2012 zijn wij (mijn ouders, mijn vriend en ik) de trotse huurders van "ons" huis in Frankrijk.
Op maandag 22 Oktober staat de verhuizing gepland. Dus nu nog tijd tekort om van alles te regelen. Onze huurhuizen hier opzeggen, allerlei abonnementen opzeggen (van internet, telefoon tot donald duck) en vooral rotzooi opruimen. Sinds 2001 staan er onuitgepakte, met zwarte stift bekladde, door muizen aangevreten dozen in de schuur die we nu toch echt moeten gaan uitzoeken.
Iets waar je 11 jaar niet naar heb gekeken zal je ook wel niet missen denk je dan, maar ik kan het iedereen aanraden. Het is zo leuk om te zien wat voor onzin je al die jaren hebt bewaard! Maar goed, het kost wel veel tijd. Vier van de vijf dozen gaan regelrecht naar de stort, een halve naar de kringloop en de andere halve gaat gewoon weer mee.
Dan natuurlijk de verhuiswagen, eerst hadden we het wilde idee om zelf een vrachtwagentje te huren en in twee keer te rijden. Al met al lopen die kosten zo op en kost dat zoveel tijd en energie dat we hebben besloten een transportbedrijf in te huren. Geen gedoe, geen gezeur.
Onze paardentrailer kon er ook niet echt tegen om jaren buiten te staan, toen de boer hem een paar jaar geleden wilde verplaatsen hoorde we een doffe plof en dat was dan band nummer vier die er de brui aan gaf. Laatst een inspectie gedaan om te kijken of hij nog geschikt was om mijn twee shetlanders mee te vervoeren, maar helaas, dat een trailer goede ventilatie heeft prima, maar de pony's hoeven echt niet aan alle kanten naar buiten te kunnen kijken en het risico lopen dat ze straks à la Flintstones meelopen omdat de bodem doorzakt. Dus nu druk aan het marktplaatsen om een nieuwe, tweedehands trailer zien te scoren. Eenmaal op marktplaats ook maar meteen de vouwwagen van mn ouders erop gezet en binnen een uur was het ding verkocht wonder boven wonder.
Morgen de veearts bellen om Laura (de pony) te laten chippen en Juweel (de andere pony) moet een paspoort hebben (gelukkig zonder foto en hoefafdruk). Er volgt dan 48 uur voor de verhuizing nog een keuring van de pony's. In 1998 hebben we dat ook al een keer meegemaakt met de dames en toen stelde het niets voor. De beste man liep een rondje om ze heen, je betaalde een zak met geld, ze kregen een papiertje in het oor en voilà je pony heeft geen besmettelijke ziekte en moet binnen twee dagen de weg op. Ben benieuwd of het nog steeds zo is. Denk het niet, zal wel een stuk duurder zijn geworden.
Als ik er aan denk wat er nog allemaal moet gebeuren wordt ik er aardig kriegel van.
Maar we hebben nog bijna 3 maandjes! Voorlopig dus nog even genieten van het uitzicht vanaf ons balkon in Enschede!
Wow Kim, wat ziet dit er prachtig uit. Ik vind het fijn voor jullie, dat jullie je geluk weer in Frankrijk gaan beproeven. Helaas ben ik er door alle omstandigheden hier niet aan toe gekomen om een keer langs te komen. Ik kon niet bij mijn meissie weg en had enorm last van hyperventilatie en allerlei angsten. Jij weet wel wat dat inhoudt! Heb wel heel vaak zitten fantaseren om samen met jouw moeder met een wijntje op een ligbedje giegelend naar de sterren te kijken. Dat heb ik ooit weleens gedaan en is me altijd bijgebleven. Toen was jij nog klein, maar nu kan jij volgens mij wel meedoen. Ik hoop dat het er nog van komt, want gaat nu stukje beter, alleen zullen jullie nu een stuk minder tijd hebben haha. Is ook altijd wat toch??? Meissie...je hebt een plekje in mijn hart en wens je alle geluk van de wereld xxxxxxxxxxxx "tante" Connie
BeantwoordenVerwijderen