Fransen zijn arrogant

Al jaren loop ik enthousiast te vertellen dat ik ooit weer naar Frankrijk wil. Toen kreeg ik al de vraag: waarom in godsnaam Frankrijk?? En nu het allemaal serieus wordt is dat niet veranderd.
Dan ga ik ter plekke allemaal dingen bedenken waarom het inderdaad nou juist Frankrijk moet zijn.
Iedere keer kom ik weer met andere dingen, tijd om ze maar eens even op te sommen.

Eerst even wat anders.
De meesten verklaren ons aardig voor gek. Zo zijn er vele meningen en vooroordelen over Frankrijk.

- Taal1:
Om maar meteen het meest irritante, althans dat vind ik, vooroordeel recht te zetten: Fransen zijn arrogant.
Ik word altijd kwaad als mensen dat zeggen.
Ik vraag me dan altijd af waarom iemand dat vind en ik krijg dan vaak te horen dat ze geen andere taal dan hun eigen taal willen spreken. Nou ik geef de Fransen groot gelijk. Ik irriteerde me altijd rot aan de de net-over-de-grens mensen die, toen ik nog in een ver ver verleden caissière was bij de Dirk, in het Duits begonnen te praten en verwachtte van mij dat ik in het vloeiend Duits hun wel even kon vertellen waarom wij geen briefjes van 100 aannamen en hoe ze het beste bij een bepaalde winkel in het dorp konden komen. Dan zat ik te stamelen en dan kreeg ik een verwaande blik, opgetrokken wenkbrauw en een huh? terug. En toch blijf je het doen!
Wij verwachtten van de Fransen dat ze Engels tegen ons spreken. Maar als ik naar het niveau kijk waarop ik Engels kreeg in Frankrijk toen ik in de tweede klas zat van de middelbare school, dan kan ik me goed voorstellen dat velen er moeite mee hebben. De lerares vroeg mij of ik haar wilde verbeteren als ze iets verkeerds zei en teksten moest ik voorlezen.
Mijn broer zat ooit een beetje te pielen met zijn pen waarop zijn (franse) lerares Engels zei: drop your pants!
Alle franse kinderen reageerden er niet eens op en mijn broer, tsjah, die heeft er maar geen gehoor aan gegeven gelukkig.
Mijn franse vriendinnen durfden geen Engels te praten, veel te bang om fouten te maken. En dat is met velen zo. Dus ik zie ze niet als arrogant. Ze zijn wel enthousiast, als je één woord Frans met iemand wisselt beginnen ze een hele conversatie en vinden ze dat je fantastisch Frans spreekt. Dus das 1: hun enthousiasme als je je best doet.

- Taal 2:
Frans vind ik één de mooiste taal die er is, het klinkt altijd lief zelfs ruzies vind ik lief klinken. Toch fijn als je daar gaat wonen dat ruzies altijd een liefdevol tintje zullen houden.

- Natuur:
Waar wij heen gaan, de Bourgogne - Morvan, is een klein paradijs. De lucht is schoner dan in Nederland, je hebt er enorme bossen, vele riviertjes en je kan uren wandelen zonder ook maar een mens tegen te komen. Het leuke vind ik dat je daar een willekeurig weggetje in kan slaan en dan is het altijd een verassing wat je aan zal treffen. De ene keer een prachtig uitzicht, de andere keer een ruïne, een château, of een verroeste, met klimop begroeide deux chevaux.

- Rust en Ruimte:
Daar ervaar ik complete rust. Geen gekrijs van het kind van de buren. Auto's in de verte. Of mee mogen genieten van de piratenmuziek van je buur. Althans als je buitenaf woont natuurlijk. Maar das een stuk makkelijker dan hier. Koop je hier een flat, heb je daar een leuk huisje à la campagne voor.

- Doucement:
Fransen doen alles rustig aan. Soms irritant met afspraken maar je weet daar gewoon dat het zo is. In Nederland kijken de meesten in hun agenda (zelfs voor familiebezoek) daar werkt dat toch net wat spontaner en impulsiever. Als je ergens komt aanwaaien, althans, is onze ervaring, ben je altijd welkom en blijf je plakken en kun je vaak nog mee eten ook. Het grootste verschil met Nederland zie ik altijd in de supermarkt en in winkels. Klein voorbeeldje; ik was laatst met mn moeder bij het kruidvat; staat er een oude taart in de rij en de twee minuten die ze moest wachten duurde haar schijnbaar te lang: "ooohh wat duurt dat lang, ik heb niet de hele dag de tijd" *zucht, puf... trommel op de toonbank met de vingers* "tsjonge, jonge waarom roepen ze niet nog iemand erbij". Enkele minuten en vele rimpels later was ze dan "eindelijk" aan de beurt. Na het afrekenen liep ze met wat gemopper de winkel uit om vervolgens uitgebreid midden op straat met een andere oude dame te gaan praten, en niet even, nee, we zijn een paar winkels in en uit geweest en nog stond ze der! Ongelofelijk. Vanwaar die haast? Fransen doen hun gesprekken gewoon in de winkel, midden in het gangpad, terwijl alles in hun karretjes ontdooit.

Er zijn nog veel meer dingen die ik kan bedenken maar dan wordt het wel een erg lang verhaal. Natuurlijk zijn er ook negatieve dingen zoals dat je vrijwel voor alles een eind moet rijden dat het gebied leegloopt en dat Fransen ontzettend kunnen stinken naar de knoflook, niet normaal... maar hé ik moet er nog heen dus wil nu even de positieve vibe erin houden. Klagen kan altijd nog.... ik blijf tenslotte een Hollander.