Radiostilte

Ik weet nog goed toen ik mijn auto net had.
Zo blij als een klein kind.
Hij paste precies bij me, voor anderen misschien niet, voor mij wel.
In het begin ging ik regelmatig 'op date' met mijn auto. Reed ik zomaar ergens heen, gewoon om eventjes een stukje te rijden. Alleen met mijn trots.

Als het regende vond ik onderdak bij hem,
Wanneer het stormde bleef hij stabiel.
Scheen de zon, kon ik heerlijk genieten, dakraampje open.. handen in de lucht. Ontspannen.
Wanneer het vroor warmde hij me op.

In het begin ging die vrijwel altijd glansrijk door de keuring.
Waren soms wat kleine mankementjes, maar niets om me zorgen over te maken.
Dat was altijd zo opgelost en koste weinig moeite.
En dan wist ik, voorlopig kan ik weer lekker vooruit.
Je krijgt wel de gebruikssporen. Zitten wat beschadigingen. De één kon nog prima worden bijgewerkt, de ander wat minder. Maar dat voorkom je niet. Dat overkomt alle auto's.
En dat heeft soms ook zijn charme. Als alles er altijd maar perfect uit ziet, is ook niet alles.

Je hebt van die tijden dan blijkt er van alles aan de hand.
Motortje loopt niet meer lekker, stottert, gaat niet meer lekker in zijn vooruit.
Er lekt het één en ander, het gaat niet zoals je zou willen dat het gaat en je hebt er even flink de balen van.
Je beslist dat je toch geen afstand kan doen en doet er alles aan om hem weer lekker te laten lopen.
Dat gaat niet zonder slag of stoot en 'kost' nogal wat.
Maar hé, gauw weer vergeten als het allemaal weer gesmeerd loopt.

Zo gaat dat een aantal jaren.
Totdat je merkt dat hij aan zijn einde begint te komen.
Je repareert het één en ander, maar er komen telkens weer nieuwe dingen bij.
In z'n vooruit wil die haast niet meer. En met achteruit rijden kom je ook niet ver.
Dan komt op een gegeven moment toch die zware beslissing als je volledig strandt.
De één schakelt een hulpdienst in en belt de anwb. Maar wat als het geen zin meer heeft?
Wat als het niet meer te redden valt?
Sommigen bellen een sleepdienst en brengen hem regelrecht naar de sloop.
Zijn het helemaal zat en laten hun ooit zo geliefde en gewaardeerde trots vermorzelen.
Willen er nooit meer naar kijken of even bij staan.

Gelukkig hoeft het niet altijd zo te gaan.
Ik heb het 'geluk' dat die van mij is gestrand, niet meer met mij functioneert maar die ik nog altijd koester.

Je zult inmiddels wel begrijpen dat het hier helemaal niet gaat om een auto maar om 'relaties'.
Ik had een andere toekomst voor ogen maar helaas is mijn relatie gestrand na acht jaar.
Wat moet ik er verder over zeggen, zoiets is ronduit klote.
Gelukkig hecht ik me erg aan alles en gaat vrijwel niemand naar de sloop bij mij.
Nee, deze bewaar ik. In een glazen doosje, af en toe nog even naar kijken en terugdenken aan de mooie momenten die we samen hebben gehad. We zullen beiden een andere route gaan volgen, maar gelukkig zonder wrok en veel vriendschap.

Tsjah, laat ik het zo zeggen. Binnen je relatie kom je vele drempels en stoplichten tegen, gevaarlijke kruisingen en herhalende rotondes. Sommigen vliegen gevaarlijk uit de bocht, slaan over de kop of rijden zichzelf total loss. Soms gaat het goed en kun je weer de goede weg vervolgen, maar soms moet je gewoon beiden een andere afslag nemen. Het is niet anders.