Voeten en gitaren

Wij hadden laatst onze over over buren uitgenodigd om een drankje (of wat) bij ons te komen doen.
Ook de twee andere mensen (diegene die zelf papier maakt) hadden we uitgenodigd.
Heel onfrans kwamen twee van de vier erg vroeg. Najah dan maar een keer geen goede tijden kijken. Goede tijden? Ja wij hebben Nederlandse televisie, heerlijk!

Een uurtje daarna werd er weer aan de deur geklopt en daar stonden onze twee over overburen met, heel Frans, een totaal onbekend iemand bij zich. Ik vind het wel grappig, zo leer je nog eens mensen kennen, al sta je er wel even van te kijken. Ze hadden ook allemaal wat meegenomen. We kregen een met de handgemaakt papieren schrift, boekenlegger en enveloppen en er werd drank en wortelchips meegenomen. Ja echt, wortelchips, hele aparte smaak. Biologisch maar totaal onlogisch. Het was gefrituurde wortel (of frituur je chips niet?). Najah totaal onboeiend natuurlijk. Enfin, het was super gezellig. Veel gelachen en gekletst. Mijn vader en vriend kunnen ook Engels met de mannen praten, dat is soms toch wel erg makkelijk. We kwamen op allerlei onderwerpen. Op een gegeven moment kwam aan mij de vraag wat ik voor opleiding had gedaan. Dan kijk ik altijd een beetje uit hoe ik het ga verwoorden want je weet maar nooit hoe mensen erop reageren. Ik probeer het altijd zo down to earth en duidelijk mogelijk te brengen anders kijken sommigen me nogal raar aan.
Onze over over buren zijn zelf best wel "alternatief", althans, in de ogen van veel mensen. Dus ik kon het gewoon zonder eromheen te draaien vertellen. "Natuurgeneeskunde voor dieren, helaas niet af kunnen maken en daarna voetreflexologie voor mensen". "Nee! Echt waar? Wat gaaf! etc." Ze werden enthousiast waarop onze over overbuurvrouw zei: "wil je toevallig een muziekinstrument leren spelen, viool, accordeon?" Nou ben ik dol op muziek, kan alleen geen noten lezen en de katten worden allemaal wild van mijn muzikale kunsten op de blokfluit (lees: ze geven kopjes en gaan krols mauwen, ik zie het maar als een compliment uit de kattenwereld). Altijd al zou ik graag "goed" muziek willen leren spelen, eerst wilde ik dwarsfluit maar ik ben iemand die nou niet echt een goede ademhaling heeft dus dan ben ik bang dat ik al hyperventilerend op dat ding sta te blazen. Daarna de piano, maar dat is zo'n groot ding en sinds een jaar of twee leek mij gitaar leuk. Alleen nooit geen zin in gehad om naar een muziekschool te gaan. Dus dat vertelde ik haar. "Ha, maar mijn vriend, al wijzend naar onze over overbuurman, speelt gitaar! Wat nou als ik behandelingen van jou krijg en dat hij jou les gaat geven". Ik keek mijn over over buurman aan en hij vond het een prima plan. Ik helemaal blij, ook omdat ook hij geen noten leest en alles op gehoor doet. Het zal daarom geen standaard muziekles worden, geen stijf gedoe, precies wat ik zoek. Ik mag een gitaar van hem lenen voordat ik er zelf één koop. Om zo te kijken of ik het echt wel leuk vind. Dus binnenkort maar eens even afspreken, ben benieuwd hoe dat allemaal zal gaan. Ook hoe de katten erop gaan reageren, misschien heb ik ineens wel tien katten voor het huis staan.

Over anderhalve week ga ik ook een Franse vrouw Engelse les geven. Een Nederlander vroeg mij of ik goed Engels sprak waarop ik met een uh en een twijfel ja zei vervolgd door een hoezo? Waarop zij enthousiast reageerde en me zei dat er een Franse vrouw in het dorp woont die graag Engels wil leren en die mij zou kunnen helpen nog beter Frans te spreken. Ze zou het gaan vertellen en dan kon ik wel een keer langskomen. Met een uh en een ik weet het niet en een voorzichtige oké stemde ik in zekere zin in. Ik moest maar naar het laatste huis lopen van de straat met een bel die erg herkenbaar zou zijn. Nou hou ik zelf niet zo van bij vreemde mensen thuis komen dus nam ik iemand mee. Je weet maar nooit wat voor iemand je tegenover je krijgt en ik ben gewoon een bangerd met dat soort dingen. Wij dus een paar dagen na dit gesprek de desbetreffende straat in, zoeken, ik zie geen bel en eindigde nou de naam op ault of ies? Totdat we een naam dachten te herkennen, we drukten op een knopje en er ging mij daar een sirene af. Ik schrok ervan, zo hard. Ding joelde alles aan elkaar. Weet niet waar het mee te vergelijken is, het leek op een scheepshoorn waar te hard in werd geknepen. Toen kwam er een klein pittig vrouwtje naar buiten. "Kom binnen, kom binnen, ik had je al verwacht". Na een tijdje gekletst te hebben, hebben we afgesproken dat ik een lijst met vragen maak over de Franse taal en dat ik met haar gesprekken in het Engels ga voeren. Ze ging eerst nog drie weken naar Egypte en daarna had ze alle tijd. Ook daar ben ik dus erg benieuwd naar.

Mijn ouders zitten nu in Nederland, laatst waren we bij diegene die zelf papier maakt om in zijn atelier te kijken. Hij zocht nog een goede mixer voor het mengen van bepaalde stoffen die hij verwerkt in zijn papier, laat nou het toeval zijn dat mijn vader nog zo'n ding had (een ding van anderhalve meter). Voor de verhuizing hebben we het gevaarte geprobeerd te verkopen op internet maar helaas was er niemand dus had mijn broer hem meegenomen (hij paste overigens ook niet meer in de vrachtwagen). Mijn broer hoefde hem opzich niet te hebben dus die nemen mijn ouders nu mee uit Nederland. Leuk cadeautje dachten wij zo.
Zo zie je maar, soms is het lang bewaren van spullen die je nooit meer gebruikt wel degelijk nuttig. Een ander is er dolblij mee.

De katten kiezen de beste plek met deze kou

Morgen komen mijn ouders terug uit Nederland, ben benieuwd hoe hun het hebben ervaren. Wij hebben familiebezoek gehad dit weekend wat erg gezellig was. Lag aardig wat sneeuw en was koud. Echte met-een-dekentje-op-de-bank weer met een leuke film en een wijntje of een theetje en een lekker stuk tarte tatin. Ja, was zeker geslaagd. Maar heb ook zin in morgen. Want weet je wat er morgen behalve mijn ouders komen? Echte kroketten en frikandellen! Ik wist niet dat ik zo kon verlangen naar Junkfood. Slecht van mezelf eigenlijk, maar o zo lekker.