C'est Parti!: Verhuizen: deze keer doen we het anders!

Dat zei mijn moeder maanden voor de verhuizing.
Nou ze heeft gelijk gehad. Ik heb nog nooit zo’n vreselijke verhuizing meegemaakt. En ik ben al een aantal keer verhuisd in mijn leven.

Al onze verhuizingen gingen altijd van slecht plannen, teveel zooi, enorme stress, en net na het nippertje klaar zijn met alles. Dat zou ons niet weer gebeuren. Ik en mijn vriend deden de flat, mijn moeder het huis en mijn vader zijn complete zaak. We hadden een vrachtwagen gehuurd van dertien meter, dat moest genoeg zijn.
Vol goede moed, dozen gekocht, honderd stuks misschien net iets te weinig maar konden we voorlopig vooruit. Het zijn er uiteindelijk twee honderd geworden. Dertien pallets en dan nog alle kasten en losse fruts.
De flat was net op tijd klaar. Mijn broer heeft ons nog geholpen met zware dingen naar beneden sjouwen. De rest van de week hielp hij mijn vader op de zaak. Vrijdag 12 oktober moesten we de sleutels teruggeven van de flat. Iedere dag tot ’s avonds laat zijn we bezig geweest. Alles moest eruit, ook de vloer omdat er helaas geen nieuwe huurders waren. Ik zat onder de blauwe plekken (leek wel of ik tien keer van de trap was gevallen) en was behoorlijk verrot. Constant vijf trappen naar boven en beneden lopen met zwaar spul, dat is niet zo leuk. Ik weet nu wel dat ik nooit meer in een flat wil wonen en al helemaal niet als er geen lift in zit. Leuk voor de conditie maar verder. Vrijdag sleutels ingeleverd en ik moet zeggen ik had het er best moeilijk mee. Had ik nooit verwacht. Heb toch heel wat meegemaakt daar en je gaat opeens een heel ander leven krijgen en dat besef kwam toen pas.

Dag flatje, na 4,5 jaar is het mooi geweest (wij woonden helermaal bovenin)

In een notendop vertel ik even hoe de rest van de verhuizing ging. Vanaf dat moment sliepen mijn vriend en ik in Buurse. Er bleek daar toch nog enorm veel te doen, lees inpakken. Mijn vader kreeg de zaak niet op tijd af en heeft iedere avond tot laat doorgepakt met hulp van mijn broer. Zaterdag kwam mijn schoonzus ook helpen. Dozen op pallets, insealen en klaarzetten in de schuur. Wat hebben we veel gedaan en gesjouwd. Je lichaam wordt steeds moeier en de spullen bleven maar komen. Er bleek heel wat afgehamsterd te zijn de afgelopen jaren. De vader van mijn schoonzus kwam ook de hele dag helpen; hij rijdt vaak met de vorkheftruck en kon zo alles in de vrachtwagen inladen (de trailer stond er donderdag al zodat we veel tijd hadden om in te laden). Na uren buffelen tot ’s nachts was plots de vrachtwagen VOL.

De veeeeel te kleine vrachtwagen :)

We besloten nog een vrachtwagentje te huren (zo één waar je nog net met je B-rijbewijs in mag rijden). Op de valreep hadden we wat geregeld wat op zondag ook verhuurde. Eigenlijk wilde we zondag vertrekken maar dat konden we gewoon echt niet redden. Zondag het verhuurbedrijf gebeld, had precies die dag het vrachtwagentje een groot ongeluk gehad. Kon onmogelijk rijden. In alle stress heeft mijn vriend nog via een oude buurman iets kunnen regelen die ook een transportbedrijf heeft. Die opgehaald en ook volgeladen, zelfs toen moesten nog spullen achterblijven. Die staan nu in de schuur bij de verhuurder van mijn ouders’ oude huurhuis in Nederland. Mijn broer brengt dat dan later naar de stort of zet de dingen apart die echt nog mee moeten.

mediamarkt, ik ben toch niet gek? Nou wij wel dus.

De banden van de paardentrailer bleken ook half ingescheurd, ik in paniek de verkoper gebeld maar godzijdank zei hij dat waar ze ingescheurd waren dat dat geen kwaad kon. Je vertrouwd er dan maar op maar man wat gaf ook dat weer stress dat je ook dat nog zou moeten regelen. Mijn vriend zijn auto gaf er opeens ook de brui aan. Een kennis heeft dat gelukkig vlot weten op te lossen. Wat een ellende. Alles leek fout te gaan. Van kapotte auto’s tot in alle haast dingen weggooien, tijdens inladen viel mijn moeder nog in een enorme betonnen plantenbak, mijn broer zakte door een plank in de vrachttrailer en viel daardoor bijna van de hoge laadklep en schrampte zich behoorlijk. Onze lieve oude hond viel in de greppel en ga zo maar door.

Hans in actie

O mijn god, wat komt er nog meer? Een gezicht zegt genoeg.

Benno wat een harde werker!

Maandagochtend, kwam de chauffeur en reed de vrachtwagen weg. Mijn vriend en schoonzus gingen met de vier katten in de auto vast naar Frankrijk en wij reden met de volkswagenbus met boot op het dak, het (ex-mediamarkt) vrachtwagentje en de volvo met twee honden en paardentrailer achter elkaar naar Frankrijk.

Het circus

Eerst naar de weide om de pony’s op te halen, was nog een heel gedoe om die erin te krijgen. Gelukkig kwam de eigenares van de weide met twee dochters helpen en ons en de pony’s uitzwaaien. We hadden een lekker pak zaagsel op de bodem gelegd dus de dames stonden prima. Om 11 uur gingen we rijden veel later dan gepland. Gelukkig is de hele reis voor ons allen goed verlopen. Onderweg paar keer gestopt, vrachtwagenchauffeur-pies-gras geplukt voor de paarden en blikjes energydrink genuttigd om wakker te blijven. Paar Nederlanders uit zo’n 50+ clubbus stonden nog met verbazing te kijken naar de trailer “gut Henk daar staan pony’s in hoor je dat?” en naar het rode mediamarkt busje te kijken waar me broer in reed (er stond alleen nog op “bezorgd 7 dagen in de week!”) ze zullen wel hebben gedacht, die mediamarkt die gaat zelfs over de grens, wat een topwinkel! Na even staren en hun flesjes te hebben gevuld met gratis water (was ook een benzinepomp die water verkocht maar ja nederlands he; ons bint zuunig) gingen ze lopend op krukken, en sommigen struikelend over de stoeprand terug naar hun tourbus. Daarna hebben wij er hard om gelachen, dat houdt je ook weer wakker.

We hebben er met de pony’s 13 uur over gedaan. Op het laatst verkeerd gereden en midden in de nacht over een enorm steile helling naar de weide (gierende banden, stinkende koppeling). Pony’s in de wei gedaan bij de andere 2 pony’s en eindelijk naar huis gegaan.
Onze slaapspullen zaten in het mediamarkt busje met laadklep dus om half 3 snachts midden in het slapende dorp, laadklep uit. Wat een kabaal. Lampjes aan, mensen kijken voor het raam… Goede eerste indruk is het belangrijkst! Nou ze hebben geweten dat wij er kwamen wonen. Toen lekker op onze matrasjes en heel diep in slaap gevallen.
Volgende ochtend vroeg op want de vrachtwagen zou rond een uur of 9 aankomen.
Tsjah, ik vertrek zou een mooi programma ervan kunnen hebben gemaakt.