vrijdag 4 januari 2013

Uiensoep als dessert

Inmiddels zijn de kentekens van de auto's geregeld. We moesten naar het belastingkantoor om daar een bewijs te halen dat we al belasting over onze auto's hadden betaald in Nederland.
Zo gezegd zo gedaan. We werden door de mevrouw achter de balie doorverwezen naar de eerste etage. We klopten maar bij de deur met een uitgeprint blaadje met "hypotheken" erop. En jawel, we waren nog goed ook. Een uiterst chagrijnige man hielp ons. Uiterst vriendelijk (hoera voor de pokerface) heb ik hem uitgelegd wat de bedoeling was. Aan zijn gezicht te zijn snapte hij dat ik goed genoeg Frans sprak om me niet zomaar weg te laten sturen. De vele zuchtten van de man volgden, stapels papieren en alles nog met de hand schrijven. Er zat nog net geen stof op het toetsenbord, misschien alleen maar omdat hij wel eens de nieuwe ikeagids op internet bekijkt. Werkelijk mappen vol handgeschreven papieren lagen daar op het bureau. Ongelooflijk. Al wachtende naast de roodknipperende, met glimmende dennenappels versierde plastic kerstboom, ging de man al zuchtend en starend naar zijn vrouwelijke collega verder. Hij deed alsof hij het zo ontzettend druk had, ogh jee, hij begaf het bijna. En die kop van die man, werkelijk, ik vind heel veel mensen zo behulpzaam hier... maar hij, ik had zo'n zin om hem een klap met die afzichtelijke kerstboom te geven. En maar oogcontact zoeken met de vrouw tegenover hem, tevergeefs, want zij was meer geïnteresseerd in het plastic badeendje wat naast haar muis stond.
Na een half uur was hij dan eindelijk klaar. Hij kwakte alle papieren op de balie en ging weer zuchtend achter zijn bureau zitten. "Ehm, was dat het?" vroeg ik "Jah" kwam er moeizaam uit. Ik heb hem een fantastische dag gewenst en zo overdreven naar hem geglimlacht dat ik denk dat hij de boodschap wel had begrepen. Ik hoop niet dat er nog meer Nederlanders die dag zijn gekomen, dat kon hij echt niet meer aan.

Bij het belastingkantoor kun je niet pinnen.... cheques daarentegen zijn ze dol op
Op naar de Sous Préfecture voor de kentekens. Formuliertje hier, formuliertje daar. Gezeur hier, gezeur daar. Honderd euro hier, en nog eens honderd euro daar... maar de volgende dag lag het daadwerkelijk klaar! De tijdelijke kentekens (om zo kentekenplaten aan te kunnen vragen, verzekering etc) lagen allen netjes klaar. Direct kentekens laten maken en raar maar waar, de volgende dag lagen de originele kentekenpapieren al in de brievenbus. Hier gaan soms de dingen toch eigenlijk best wel snel. Verzekering was ook met een dag geregeld dus op naar Nederland met een frans kenteken om de feestdagen te vieren!

Na 9,5 uur rijden kwamen we dan weer aan in ons oude vertrouwde Enschede. Leuk om de familie weer te zien... maar god wat is Nederland toch een lelijk land. Op een paar stukken na hoor, zeker wel dat er schitterende natuurgebieden zijn maar daaromheen... wat een volgepropt gedoe. Ondanks dat we pas twee maanden weg zijn viel het me meer op. Toevallig was het glazen huis van 3 fm ook in Enschede dus het was een drukte van jewelste. Al die mensen die perse op tv willen, moet er niet aan denken om in zo'n kudde te staan. Doodeng. Maar goed, we hebben het super leuk gehad met de feestdagen. Ben met mijn schoonzus nog naar Katwijk geweest om bandjes te fotograferen en dronken mensen. Onderweg nog bij de Mac geweest voor een Mc Kroket!! (die hebben ze hier natuurlijk niet) en ik kan je zeggen; ik heb serieus, nog steeds last van mijn maag. Ik weet niet wat er in zat maar het was niet alleen gemalen vlees. Liters kamille thee gaan erdoorheen om mijn maag te kalmeren, voorlopig geen Mc Kroket voor mij meer (totdat ik weer in Nederland ben en de verleiding toch weer niet kan weerstaan ben ik bang).
We zijn nog langs de flat gereden, raar gezicht, alles is hetzelfde behalve "ons" balkon. Die was lelijk en er stond een vreselijke orchidee in het raamkozijn. Nee! Precies de plant die ik verafschuw! (vraag me niet waarom, soms heb je gewoon gevoelsmatig een hekel aan iets).
Na een week gingen we weer naar huis. En dan vind ik dat afscheid altijd zo afschuwelijk. Mijn broer vroeg nog of we niet langer konden blijven, moeilijk is dat. Je wil wel, maar je moet toch een keer naar huis en ook zo zielig als mijn ouders met oud en nieuw ook alleen zouden zitten hier. Maar ik denk dat ik dat volgend jaar misschien toch ga doen...

Gezellig kerstontbijt bij broer en schoonzus
Bandjes fotograferen en veel dronken mensen

Eenmaal thuis was onze hond superblij. Hij had ons nog nooit een volle week moeten missen. Uit enthousiasme plaste hij zo tegen de kerstboom van mijn ouders.
Later op de avond was hij nog zo in de war dat we ineens dachten "wat ruiken we toch", lag er een versgedraaide drol onder de boom in de vorm van een rookworst. Als je hem in een plasticje zou doen en je zou hem in een pannetje met warm water leggen zou je zweren dat het van de unox was, zo groot. Afijn, leuk cadeautje zo onder de boom dacht ik zo.

Niets, zwart, leeg en stilte om twaalf uur. Ik had oliebollen meegenomen en appelbeignets uit Nederland. Er kwamen die avond vrienden van mijn ouders op visite. Dus we waren met z'n zessen. Het was zeker gezellig maar als je dan toch op de Nederlandse tv naar DE klok kijkt en die slaat twaalf uur, je heft je champagne glas, je kust elkaar en begint de soort van spanning al te voelen van "woopie, we gaan zo lekker knallen" dan ineens besef je;"o nee, hier doen ze dat niet". Je loopt naar buiten in de stille hoop een rotje te horen, een vuurpijl te zien of in de verte een gillende keukenmeid te horen galmen. Maar nee. Niets. En dan bel je familie en dan hoor je alleen maar geknetter en oorverdovend geknal. En dan baal je toch even. Plots, een accordeon. In de feestzaal. Hier eten ze. Tot diep in de nacht. Dertien gangen, geen geintje, stond namelijk aangeplakt. Voor 60 euro kon je je helemaal bezatten en volstouwen. Het begon rond acht uur en zou tot vier uur 's nachts doorgaan. En inderdaad we zagen ze hupsen voor de ramen met de accordeonmuziek mee. Wij hebben in de tuin ook maar meegehupst. En dan te bedenken dat hun toetje uiensoep is, en dan moet je weer hupsen, gaat niet goed lijkt me! Knetterend nieuwjaar moeten die mensen hebben gehad.

Nieuwjaarsdag zijn we bij de vrienden van mijn ouders nog even wezen kijken, die moesten op huis en beestenbende passen voor Nederlanders die met de feestdagen in Nederland waren. Zo hebben die mensen ook schapen. Één schaapje was al heel zielig en op oudjaarsdag telde de even omgedoopte oppasherder slechts negen van de tien schapen. Hij heeft berg en land afgezocht om het arme zieltje te vinden maar helaas.
Tot hij op nieuwjaarsdag het uit elkaar gereten dier terugvond in de wei. Mijn vader heeft het beest verwijderd. De helft was letterlijk weg, om nog meer in detail te treden: de kant van het hoofd en de voorpoten waren weg incluis ingewanden. We hebben nog gezocht naar de lichaamsdelen maar hebben niets gevonden. Één voorpoot lag op een tuinstoel voor het huis. Had waarschijnlijk een kat meegenomen. Terwijl het schaap zeker wel op 500 meter afstand van het huis vandaan lag. Hij lag gewoon in de wei dus ik heb geen idee wat voor beest zo'n dier zo heeft toegetakeld. Misschien een natuurlijke dood en dat vossen ermee vandoor zijn gegaan of hongerige verdwaalde jachthonden. Misschien dat ook hier weer wolven zijn of zou het de chupacabra zijn geweest, dat beest dat een tijd in het nieuws is geweest. Ik weet het niet. Ik weet wel dat ik het best heel zielig vond, zo'n dier dat eigenlijk al niet in de kudde past en dat die zo aan zijn einde komt. De andere schapen gingen ook gewoon op het lijf staan, zo bizar. We hebben hem in een kruiwagen gelegd, losse poot erbij en een plaat erop zodat wild er niet nog eens mee vandoor gaat. Kunnen de eigenaren zelf beslissen wat ze ermee willen. Het enige wat we weten was dat ze er niet rouwig om waren.
Gelukkig maar dat wij het wel zielig vonden.

Na al dit drama hebben we nog familie op bezoek gehad uit Nederland wat heel gezellig was. Die zijn vanmorgen weer naar huis gegaan na nog even over de markt te zijn gelopen om het hoogtepunt van heel Autun te bezoeken. De vrouw die wijn verkoopt in de overdekte markt. Die vrouw heeft zo'n ontzettende snor dat moet je gewoon gezien hebben. Ze wordt echt een toeristische trekpleister dat kan niet anders.
Dus voor iedereen met vakantieplannen naar Frankrijk dit jaar: bezoek de overdekte markt in Autun, gegarandeerd een vakantie om nooit te vergeten.

Hoop dat iedereen die dit leest wel een super knallend oud en nieuw heeft gehad. Vanuit het stille Frankrijk (maar met als voordeel dat wij niet nu tegen een bende rode drap en smurrie en vervelende snertkinderen die nog hun laatste rotjes naar je toe gooien (wat heb ik dat vervloekt altijd)) wens ik iedereen een gelukkig, gezond en bourgondisch Nieuwjaar!

O en voor iedereen die mijn kerstboom graag wil zien waar ik het uitgebreid over heb gehad in mijn vorige post (na omvallen en met supergave nieuwe kitschpiek) zie hieronder.




Geen opmerkingen:

Een reactie posten