Lekker uren achter de televisie meegenieten van de kroning en het feest eromheen.
Gelukkig was het prachtig mooi weer in Nederland. Bij ons niet; het was snertweer. Maar gelukkig maar. Zou toch vreselijk jammer zijn geweest als het echt Hollands weer was geweest in Nederland die dag.
Geen tompoezen, geen oranje soezen van de Jumbo (heb ik weken aan moeten zien op de reclame... alleen op dat soort momenten vraag ik mij af waarom ik nog Nederlandse tv kijk, mezelf pesten is het, wat zeg ik... pijnigen). Geen stroopwafels, geen oranje vlaggetjes door de straat, geen Nederlandse vlaggen wapperend in de wind en geen dronken malloten joelend en niet zo stoer springend op hun nepbrommer (lees: jongens denken vaak dat hun fiets een brommer is). Geen grieten in Bavaria jurkjes (ben trouwens blij dat alle Franse buurvrouwen daar niet in lopen, gemiddelde hier ligt ver boven de toegestane leeftijdsgrens voor die jurkjes) en last but not least: een lekkere vette Hollandse kroket op een witte bol. Maar gelukkig zou ik daar niet lang op hoeven te wachten. Want er zou een Holland markt hier zijn op 1 mei, najah niet hier. Ongeveer een uur verderop.
Nou zijn wij al vaker ergens ingestonken hier. Dat iets groots werd aangekondigd maar bij aankomst vroeg je je af of je wel goed zat. Zo hebben wij een keer een circus meegemaakt in een dorp hier verderop.
We hadden familie over de vloer en aangezien ik toen nog een meisje van elf was vond ik het circus natuurlijk helemaal het einde. Ik was het circusfestival in Enschede gewend, zaten we in een box vooraan de piste, fantastisch was dat. Natuurlijk wist ik dat dit niet te vergelijken zou zijn maar toch was ik reuze benieuwd. Eenmaal aangekomen op het grasveld waar welgeteld drie auto's stonden zagen we al snel de leeuwen in een kar. Oeh, spannend.
Eerst maar naar de kassa, we moesten wachten op één persoon die voor ons stond. Gelukkig hebben wij net als alle Nederlanders geleerd geduldig te zijn dus dat was geen enkel probleem. Het vrouwtje achter de kassa vroeg of we een gewone stoel wilden of een VIP stoel. Geen idee hebbende wat ze bedoelde en gezien het destijds 20 francs per persoon scheelde vonden we de gewone plaatsen goed genoeg. Vol verwachting liep ik het tentje binnen. Plaats zat. We namen plaats op plastic tuinstoelen maar dat bleken de VIP plaatsen te zijn. Wij dus maar twee stappen naar achteren gezet en plaatsgenomen op houten banken. Constant werd er geroepen "Grand Spectacle" "C'est magnifique" "Oh la la quel grand spectacle". Het begon met een slechte clown en vervolgens kwamen er twee acrobaten, één had een gat in zijn turnpakje en de ander had er een lappie overheen genaaid. Op elkaar, beetje boven elkaar en dat was het. Het wachten was op een act met dieren en al gauw kwam dezelfde acrobaat met gat in pakje op met een heuse, grand spectacle, minishetlander. Het beest sprong over één balkje die op de grond lag en wij klapten onze handen blauw.
Toen kwamen twee lama's binnen aan een touw. Er werd een rondje mee gelopen en vervolgens werd er met de pet rond gegaan. Na dit fantastische rondje was het publiek (bestaande uit in totaal vijftien mensen waarvan wij met z'n achten waren) uitzinnig. Toen moesten mijn broer en een andere Nederlandse jongen in een zweetplastic roze olifanten pak en werd er meerdere malen geprobeerd ze te laten vallen.
Toen was het afgelopen. Geen idee waarom ze die leeuwen hadden. Misschien als er meer publiek was geweest ze het risico wilde lopen opgegeten te worden (of nog meer kleerscheuren er over aan te houden) puur voor het geld. Maar dan mochten ze eerst wel een veiligheidskooi kopen.
Dit "spectacle" vind ik HET voorbeeld van heel veel Franse evenementen in dorpen die groots worden aangekondigd. Het valt allemaal vaak nogal tegen, of misschien ben ik als Nederlander gewoon verwend.
Want wij Nederlanders kunnen zo goed organiseren en maken er een mooi feestje van. Normaal zou ik nooit naar een Holland markt gaan. Maar die kroket riep mij en ik was stiekem toch wel benieuwd.
Wij er dus naartoe met de verwachting daar stroopwafels, kroketten, frikandellen en voor mij het liefst zelfs nog boterhamworst aan te treffen. Wij parkeerden, zagen oranje vlaggetjes wapperen hoorden muziek en zagen een kaaskraam staan. Dit kon alleen maar beter worden.
Wij het zaaltje in (het zou buiten zijn maar het was vies weer) en het eerste wat ik zie is een konijnendorp. Het plaatsje was nagebouwd van hout en er zat één dik konijn in de nagebouwde kapperszaak. Al die dorpen lopen leeg hier!
Ik kijk naar rechts en naar links en tel zo ongeveer zes (!) hele kraampjes. Waarvan er, ik gok, vijf werden "beheerd" door Nederlanders in oranje shirts. We konden onze lach niet inhouden. Wat een aanfluiting. Maar! We gaan een kroket halen daar zijn we voor gekomen. Maar er was geen kroket. Sterker nog, er waren ook nog eens geen frikandellen en er waren stroopwafels in een blik, waarschijnlijk bij de aldi gehaald, voor zes euro. Ik werd kwaad. Ik keek bij een vrouw die tassen in elkaar had gebreid en ze keek mijn vader aan (wij stonden samen voor de kraam). De Nederlandse vrouw zei: "Leuk hè voor uw vrouw of eh vriendin" wat dacht ze wel niet! Ik mag hopen voor haar dat mijn vader er zo jong uitzag. De andere vrouw had het schijnbaar wel door en zei: "ja of voor een meisje of familielid". Onopvallend als je dat altijd doet op een markt zeg je "hé wat leuk kijk daar!" en je loopt weg. Kijken, kijken en vooral niet kopen.
Op zich jammer, het had best leuk kunnen zijn.
Na twee minuten hadden we dit grand spectacle wel gezien en besloten we maar om een stukje verder te rijden om even langs een huis te rijden (van Nederlanders) die we eerder misschien zouden huren.
 |
| Filelopen op de Hollandmarkt (links het konijnendorp) |
Mijn ouders zouden er speciaal voor naar Frankrijk gaan om bij het huis te kijken en wij zouden op de boel in Nederland passen. Nou over grand spectacle gesproken.
Mijn ouders kwam daar het terrein oprijden (over het erf van een ander) en pippi langkous stond ze op te wachten. Een oudere vrouw met twee staartjes aan de zijkant van haar hoofd geplakt en ze had een oranje pak aan. Ze kon zo meedoen met het bovengenoemde circus. Haar vriend was, wat ik mij herinner, een bedrijfspsycholoog en meteen werden mijn ouders geanalyseerd. Heel kruisverhoor. Hij leek achterdochtig. En dat bleek wel; er mocht niet gefilmd worden en ook niet gefotografeerd. "Hoe moeten de andere twee gaan zien waar we eventueel zouden gaan wonen?", ze moesten volgens meneer de psycholoog maar een gedetailleerde omschrijving geven aan ons en daar moesten we het mee doen. Ze wilden in de zomer zelf ook nog graag in het huis en vroegen aan mijn ouders hoe we dat gingen doen. Ik snap niet dat die man zijn vak nog mag uitoefenen. Knettergek zou je ervan worden.
Het huis was aan alle kanten lek en smerig. Mijn moeder had nog even stiekem een foto gemaakt van de ranzige keuken (nee toch! foei!). Nadat mijn ouders ons hadden gebeld met dit teleurstellende nieuws (wie zou nou ooit van zulke mensen willen huren) heb ik haar een mail geschreven. Heel netjes, dat wel. Maar maakte wel duidelijk dat alles tijdverspilling was geweest en dat wij al snel tot de conclusie waren gekomen het niet van hun te willen huren.
Tot op de dag van vandaag heb ik daar nooit een reactie op gehad. Kinderachtig. Maar zo zag ze er ook uit.
Het huis viel me wel mee vanaf de straat maar het idee dat je met dat soort mensen contact moet hebben lijkt me verschrikkelijk. Gelukkig dat we uiteindelijk dit huis hebben gevonden.
Afgelopen zaterdag zou er een Nederlandse Blues band optreden in Le Cornemuse in Arleuf. Een leuk tentje waar regelmatig een disco is en af en toe een zanger of band optreed. Anneke Grönloh is daar binnenkort ook te zien en ze wordt enorm groots aangekondigd. Nou is dat niet mijn muzieksmaak maar hier is het een hele happening dat ze komt. Het was jammer dat deze band niet zo groots was aangekondigd.
Na al deze grands spectacles van de afgelopen week hadden we natuurlijk de verwachting dat we er een kwartier zouden zijn en dat we daarna weer naar huis zouden gaan.
Bij binnenkomst betaalden we, kregen een stempel en liepen naar beneden. De band was al begonnen en het klonk goed. Een aantal mensen waren al aan het dansen en voor de rest was het behoorlijk leeg in het zaaltje. Ik heb ze geteld en het waren er ongeveer dertig in totaal.
Biertjes gehaald en lekker genieten van de muziek. Dit was nou echt een grand spectacle ondanks dat het niet zo was aangekondigd. Ik, zoals gewoonlijk, met mijn armen over elkaar en met mijn voet een beetje meetappen moest denken aan the dancing king (van een paar berichten terug) en dacht; wel verdraaid heb ik dan niets geleerd! Dus schop onder m'n kont en meedoen. We hebben met z'n vieren een super gezellige avond gehad. De barman was helemaal in z'n nopjes en was duidelijk fan van de muziek. Hij was barkeeper, serveerster, lichttechnicus en danser in één. Een heel karakteristiek mannetje met krullend haar, een brilletje en ietwat een klokkenluiders bultje op de rug. Hij swingde en zwierde mee en soms rende hij uit het niets naar de bar, helemaal naar achteren en zette nog wat flikkerlichtjes aan. Geweldig. De tap was verkeerd afgesteld, want bij iedere bierbestelling moest hij eerst drie glazen schuim tappen voordat hij een goed biertje had. Maar een lol dat die man had! Ja, als ze weer optreden zijn wij zeker van de partij.
Zo, en wat is de boodschap van dit onsamenhangende verhaal?
Heel simpel; kondig jezelf, je huis, je optreden of je idee nooit groter aan dan dat het daadwerkelijk is; verheug je niet op dingen die er niet zijn; weet van tevoren wat een VIP plaats is; mocht je in Frankrijk wonen, zorg zelf voor oranje voer; laat je verrassen door zaken waarvan je van tevoren denkt dat het niets wordt en dan komt nu de allerbelangrijkste: draag vooral geen pippi langkous staartjes als je de vijftig bent gepasseerd.
 |
| Hollands tafereel in de tuin |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten