Op de camping

De vakantieperiode is weer aangebroken en dat betekend dat miljoenen mensen erop uittrekken met de tent, sleurhut of camper.
Toen ik nog heel jong was woonde ik buitenaf in Haaksbergen. In de zomervakantie gingen we met de caravan op vakantie, meestal naar Frankrijk maar ook wel eens Italië. Je had toen nog geen airco dus dat was altijd handdoeken tussen de ramen proppen, voeten uit de ramen steken of even in mijn vaders neus. 'Niet tijdens het rijden jongens!' werd er dan altijd naar mij en mijn broer gebruld.

Wij waren eigenlijk altijd vrij braaf in de auto. Ik kon ook niet anders want ik werd altijd kotsmisselijk.
Weet nog wel dat ik een keer de hele achterbank onder de yogho-yogho (aardbei variant, lekker zoet!) had gekotst. Met vijfendertig graden. En nee, we waren er nog lange niet.
Dus ik had voortaan altijd een plastic tas achterin. En vaak mocht ik ook voorin wanneer mijn moeder even niet op de weg hoefde te letten (mijn vader is zeer goed in het vinden van de weg, net als ik, met ons zie je heel wat van de omgeving).

Helemaal gebroken en half gebraden kwam je dan aan op een camping. Je meldde je bij de balie en je mocht een plek(je) uitzoeken. Hoe vaak we wel niet op plaatsen hebben gestaan waar we tegen een andere tent aan stonden, of dat de auto niet eens op de plek kon staan. Of de voortent alleen maar in de heg kon. En dan heb je eindelijk een plek, moet je ook nog de voortent opzetten. Gelukkig niet ik natuurlijk, was ik veel te klein voor, vaak waren mijn broer en ik allang de camping aan het verkennen of zaten we met onze kont in de zee of het zwembad. Het mooiste van die campings was altijd het uitzicht: het gedekte tafeltje van de overbuurman of de dikke buurvrouw in een gouden bikini.

Toen we klein waren gingen mijn ouders op campings staan waar van alles te doen was. Pony rijden, badminton, zwemmen en tafeltennis. Vaak was er ook een klein winkeltje op de camping. Ik herinner mij één van die winkeltjes nog maar al te goed. Die dag hadden we paard gereden met een mannelijke gids. Ik zou voor tussen de middag croissantjes halen bij het winkeltje. Ik was een jaar of zeven. Van mijn moeder kreeg ik een aantal francs mee en op een blaadje had ze in het Frans opgeschreven hoe ik alles in het Frans moest zeggen. Ik liep alleen de winkel in en er was niemand te bekennen. Ik liep wat langs de schappen (waar ik niet overheen kon kijken) en ineens hoorde ik gegiechel. Ik wilde naar de balie lopen en schrok. De mannelijke ponygids lag bovenop de verkoopster. Uit schrik dook ik een schap in. Ik was dan wel jong maar wist wel degelijk wat deze mensen aan het doen waren. Ik kon maar één ding doen, voorzichtig tevoorschijn komen en proberen weg te lopen. Langzaam liep ik voorbij het schap midden in de winkel, de ponygids die woest in de nek van de verkoopster bezig was zag me ineens en viel half van de toonbank. 'Eh, bonjour' zei ik voorzichtig en verlegen. De ponygids rende de winkel uit en de verkoopster probeerde alles weer in model te brengen en zei iets wat ik niet kon verstaan met een zeer blije stem. Ik pakte mijn briefje en zei rustig wat ik wilde hebben. Ze gaf mij de croissants en wat ik me herinner is dat ik haar een beetje vies aankeek en dat zij onzeker en haperend lachte. Terug op de camping vertelde ik het verhaal aan mijn ouders en sindsdien wilde ik niet meer alleen naar het winkeltje. Daardoor heb ik ook geleerd altijd luid binnen te komen in een winkel en als je niets hoort gewoon even flink hoesten. Je weet immers nooit hoeveel ponygidsen er op de wereld rondlopen.

Op campings gebeuren ook altijd ongelukken; mijn vader die door zijn rug gaat of die dagen niet kan lopen omdat hij heeft paardgereden, ik die een waterfrisbee net boven mijn oog kreeg in het zwembad (met een rode wolk in het water om mij heen als gevolg) en wat gehecht moest worden in een ziekenhuis anderhalf uur verderop, mijn broer die als kleintje op de barbecue is gaan zitten (blijvende littekens als gevolg) en die op latere leeftijd een scheur in een bot heeft opgelopen door het over de kop vliegen met een quad, mijn moeder die uit was gegleden over een steen en nauwelijks meer kon lopen. Tsjah en dan hebben we nog de minder ernstige dingen zoals een jaap in je knie, elleboog of wat dan ook door ongelukkig vallen, wespensteken, erg verbranden op de eerste dag van je vakantie (daar ben ik heel goed in) of het tijdelijk moeten missen van je wenkbrauw door een gas barbecue.

Wat ik ook altijd een ramp vond was douchen. In van die kleine rot hokjes. Alles zeiknat. De ene keer was het water bloedheet en dan weer koud of het was een pisstraaltje. Dan zag je allemaal schuim van je buurman langs je voeten drijven en soms als een vrouw (of man, wie weet) zichzelf even een flinke scheerbeurt gaf zag je ook krullende haren voorbij varen.
Maar het allerergste is nog wel het toilet. Iedereen weet wat je gaat doen, want je moet die rol onder je arm meenemen. Sommigen doen een poging het onder hun t-shirt te verbergen maar dat is toch echt zinloos. Als je flinke buikkramp hebt, heb je een enorm probleem. Want iedereen kan alles horen. Of je hebt de pech dat alle wc's bezet zijn en de meneer voor je flinke buikborrels had en dat alles eronder zit.

Toen mijn broer en ik ouder waren gingen wij naast de caravan van mijn ouders ieder in een apart tentje. Dat was 'spannend'. En of dat spannend was. In een nylon tentje hoor je natuurlijk veel meer dan in een caravan. Soms was dat heel leuk; ik had een zwerfkat op een camping die ik altijd eten gaf 's nachts. Dan legde ik dat naast mijn tent en dan hoorde ik hem lekker kauwen wanneer ik ging slapen. Of de krekels lijken zowat in je tent te zitten en je ziet beestjes aan de buitenkant op je tent lopen die enorme schaduwen geven.
Soms werd het nog leuker; klaarblijkelijk hebben sommige mensen er last van (stelletjes) dat als ze muskietengaas aan de voeten voelen en een plakkerig, naar plastic stinkend, luchtbed onder zich hebben om dan ineens totaal geen schaamte meer te voelen en de hele camping aan elkaar te schreeuwen. Het is leuk voor een minuut of twee maar daarna heb je echt zin om al die haringen eruit te trekken en het kleffe stel de rivier in te rollen. Maar ja, dat mag niet.

Na heel wat jaren kwamen we erachter dat een huisje huren eigenlijk helemaal niet zo duur is en dat het zoveel voordelen heeft. Vrijheid is voor mij het punt dat mij heeft doen besluiten te stoppen met kamperen en over te gaan op huisjes huren.

Als ik erover nadenk; wij woonden buitenaf en gingen op vakantie hutje mutje op elkaar staan. Eigenlijk woon je dan ineens in een rijtjeshuis. En dan kom je er ook nog voor je rust. Net als je camping buurman die elke morgen zijn kinderen wakker schreeuwt.

Ook al lijken we allemaal wel hartstikke gek, eigenlijk heeft het ook wel weer z'n charmes en je waardeert je bedje en je, eigenlijk toch best wel moderne, keuken thuis des te meer.

Na jaren te hebben gekampeerd wil ik hierbij iedereen mijn gouden tips meegeven (mocht je nog op vakantie gaan):
- Neem genoeg te spelen mee voor de kinderen in de auto zoals een dvd schermpje.
- Neem altijd een extra plastic zak mee voor diegene met de gevoelige maag.
- Geef dat kind of volwassen persoon geen yogho yogho.
- Neem een zeiltje of schermpje mee zodat je je wanstaltige overbuurvouw kan afschermen.
- Ga altijd luid een winkeltje in.
- Neem genoeg pleisters mee en spierzalf.
- Onthaar je flink voordat je op vakantie gaat (wel zo fijn voor je mede campinggenoten onder de douche).
- Neem een waterdicht zakje mee voor je kleding voor in de douche.
- Krijg gewoon geen buikkramp.
- Neem een luchthoorn of fluitje mee en druk of blaas daar flink op als je last hebt van stelletjes.
- Voor iedereen die witte sportsokken draagt; hijs die niet zo hoog op als je een korte broek aan hebt en doe er al helemaal geen sandalen bij aan. Je bent op vakantie; maar dan kun je je toch nog wel een beetje inhouden?
- En last but not least: vraag je af of je echt wel wilt kamperen.

Zo, hopelijk maakt dat de vakantie een stuk prettiger en is iedereen goed voorbereid.
Ik wens iedereen een fijne vakantie!