Je bent wat je dieet

Na de kerstdagen spelen reclamemakers altijd slim op de mensen in.
Afvalproducten, gezonde ontbijtgranen, overjarige playmates die een sportabonnement aansmeren en dan hebben we nog dat ene programma, dat ene programma dat niet alleen net na de kerst je wat wil aansmeren maar ook daarbuiten.

Tell sell, Tommy teleshopping en al dat soort "programma's"; ik moet daar niet voorbij zappen want dat gaat niet goed. Het is net een soap, ik blijf hangen. Vind het veel te grappig en te leuk al die filmpjes. Ik kan zo een hele ochtend alleen maar naar die filmpjes zitten te kijken met slecht nagesynchroniseerde presentatoren die een gigantische prodentsmile opzetten.

Soms zitten er van die producten bij die wel degelijk zouden kunnen werken en die ik maar al te graag zou willen uitproberen. Zo was er ooit een riem die stroomstootjes zou geven en daar zou je een gigantische sixpack van krijgen. Mijn vader, met de afstandbediening in de hand en de beentjes op de bank zag dit product wel zitten en toen het op een gegeven ogenblik bij een winkel te koop was heeft hij het geval gekocht samen met een soort van gel. Dat moest je dan op je buik smeren (kun je ook meteen kijken of het een jongetje of een meisje wordt) en vervolgens deed je de band eromheen. Dan kon je hem op verschillende standen zetten en dan kreeg je stroomstootjes. Je spieren zouden samentrekken en al luierend voor de tv, in de auto, op je werk achter je bureau en zelfs tijdens het koken kon je dat ding gebruiken!
Er werd gesmeerd, er werden schokjes gegeven, er werd gewerkt, er werd gekookt en er werd geluierd maar de sixpack bleef toch echt weg.
Ding ligt dus al jaren in een doos en de gel is inmiddels vastgekoekt (vraag me niet waarom we dat zo lang hebben bewaard).

Ik heb af en toe ook wat strijd met m'n lijf. Tevreden ben je nooit.
Toen ik eenmaal mijn rijbewijs had en mijn snoepgewoonte hetzelfde bleef kwamen de kilootjes er mondjesmaat aan. Een tijd interesseert je het niet (met kerst bijvoorbeeld; 'agh, één chocolaatje kan wel het is tenslotte kerst, agh nog eentje dan, ja nou kan ik net zo goed de hele reep opeten') dan kijk je eens in de spiegel en naar je digitale weegschaal en dan denk je 'hm, dit was toch ook niet helemaal de bedoeling'. Dan begint het zomer te worden en moet je toch wel bikini-proof zijn zoals sommigen dat noemen. Ik noem het liever zwempak proof of zwempak-met-een-grote-handdoek-om-je-heen proof.
Ik heb een tijdje van die shakes naar binnen geslurpt en dan at ik verder 's avonds normaal en twee stuks fruit op een dag (anders val je flauw). Ik viel in een paar weken tijd tien kilo af, zat onder de blauwe plekken en voelde me niet happy. Wat heb je eraan als je je niet gelukkig voelt erdoor. Ik had geen energie meer en het leek alsof ik in elkaar geslagen was. Niet zo heel gezond ondanks dat op de verpakking stond: (vergelijkbaar met hondenvoer) volledige voeding. Je vervalt weer in je oude patroon en komt weer wat aan.
Aantal weken later kreeg ik een maagontsteking waardoor er weer tien kilo afging. Mijn gewicht was toen hartstikke netjes maar ik voelde me toch niet bepaald lekker in mijn vel.
Toen gingen we verhuizen en werd er zwaar lichamelijk arbeid verricht. Ik viel vrijwel niets af maar alles paste beter. En ik voelde me (vooral toen die rot vrachtwagen leeg was) hartstikke goed.

Ik zat hier in Frankrijk wat te zappen en kwam weer langs dat hypnotiserende programma en bleef weer eens hangen. Een gigantisch gespierde donkere man stond te hupsen en te zweten voor de camera. Hij schreeuwde: 'Come on, you can do it, dig deeper'. Je zag mensen kapot gaan in die zaal en het zweet stroomde eraf. Kijk dat kan wel echt. We besloten het te gaan doen met z'n drieën. Elke dag ongeveer een uur lang trainen voor de televisie. Van push-ups tot squats van op de plaats joggen tot basketball drills. Na een dag of twee merkte ik al verschil. Na vier dagen kan je eigenlijk niet meer en op de rustdag besef je dat het best verslavend werkt. Je ziet er elke dag tegenop maar als je het weer achter de rug hebt voel je je super. Het vet verdwijnt langzaam, je wordt praktisch niet lichter (logisch, spieren zijn zwaarder dan vet) en je hebt veel meer energie. Het kost alleen wat discipline en dat is soms wat lastig. Eerder trainde ik samen met m'n vriend en m'n vader in onze woonkamer boven. Het plafond trilde aan alle kanten en m'n moeder dacht de eerste keer dat we de hele bovenverdieping aan het verbouwen waren. Ik kreeg een zweetvoet van m'n vader in mijn gezicht, een plakarm tegen mijn rug van m'n vriend en de kat bemoeide zich ermee en duwde haar al ruiende staart in mijn mond. Op dat moment besloot ik maar alleen te gaan trainen.

Ik snoep met mate en bij bijzondere gelegenheden (beetje zoals een feestroker), eet normaal en dat werkt prima. Moet er niet aan denken om koolhydraatvrij te moeten leven, alles afwegen, calorieën tellen, geen suiker, geen alcohol en te leven op ranzige eierkoeken. Bewegen is voor mij het enige dat echt goed werkt. Afvallen is leuk maar wat heb je eraan als je geen spieren kweekt en je daardoor tien jaar ouder lijkt en je het aanrecht kan afvegen met je hangbuikje?

Lekkerder dan sla en mét fruit! 

Het trainingsprogramma behoort tot het zogeheten 'team beach body'. Schijnbaar populair in Amerika. De naamkeuze is wel goed alleen wat is een strandlijf? Hier is geen strand. Wel meren met toeristen die in een rondvaartboot zitten, mannetjes in gammele bootjes die proberen te vissen (krijg je leuke gezichten als je met je waterfiets erlangs fietst) en oudjes die een tukkie doen aan de waterkant met het hoofd achterover en de mond wagenwijd open. Nee hier zie je niet, of weinig 'beachbodies' sixpacks, platte buiken, bruine glanzende lijven (ja, die wel, maar die zijn vies). Maar daar zou ik het ook niet voor doen. Voor de buitenwereld moet je niet afvallen en trainen, alleen voor jezelf.

Agh ja. Ik ben wel benieuwd hoe lang ik dit weer ga volhouden. Ik vind het vooral leuk. Maar het moet vooral ook leuk blijven. Wat dat betreft woon ik hier wel goed. Ik krijg niet de indruk dat veel mensen zich hier druk maken om hun uiterlijk of gewicht. Ook niet of ze lekker ruiken.
Een vriend was hier van het weekend en toen was er weer eens een grandioos feest hier in het salle des fêtes. Van alles liep er rond, een vrouw in volledig roze trainingspak, te oude vrouwen met te strakke kleren, een man met een zeer strak hempje en tattoo die helemaal wild meedeed op YMCA. Kinderen met laarzen en floddertruien, meisjes met een skatebroek en minirokjes. En de sfeer was geweldig. Iedereen laat elkaar in zijn waarde. De jongens deden nog mee met, voor ons volkomen nieuw, 'groundsurfen' (dan gaan meerdere mensen achter elkaar op rij zitten op de grond en dan neemt een ander een aanloop en springt erbovenop, eigenlijk gewoon crowdsurfen maar nu weet je wel zeker dat je opgevangen wordt) en er werd vreselijk slecht muziek gemixt, er was amper bas, maar iedereen heeft een leuke avond gehad. Hier kan dat nog. In Nederland zie je dat meer op bruiloften en partijen maar niet op een feest dat voor iedereen is.
Net als dat een burgemeester in Nederland niet op datzelfde feest wederom naar je toe komt om nog een keer over het parkeren van de auto's te praten. Agh ja, verschil moet er wezen.
Sommige dingen vind ik heel fijn, andere dingen zijn wat minder maar dat hou je.

Aan de ene kant is het fijn dat veel mensen hier zich niet veel aantrekken van anderen wat betreft hun uiterlijk aan de andere kant zou het ook wel eens fijn zijn als ze dat wel zouden doen want dan schrik ik me niet telkens dood als ik naar buiten loop en ik de chagrijnige buurvrouw aantref in een ochtendjas midden op straat, of in een te strak hemdje. Al geeft zij mij wel de motivatie om lekker door te blijven gaan met trainen.
Heb ik toch nog iets positiefs over haar te zeggen.

Je hoort wel vaker: Je bent wat je eet. Wat een stomme zin is dat. Als je dus dieet ben je dus eigenlijk gewoon een lelijke platgeslagen uitgedroogde eierkoek. Lekker dan.
Laat mij dan maar gewoon een gezellige goedgevulde stroopwafel zijn.