Een berg te hoog

Wat ik zo leuk vind aan Frankrijk is dat je er alles hebt, zeker qua vakantie.
Wil je naar de zee zandhappen dan kan dat, wil je zon dan kan het ook. Wil je naar een vlak stuk, die zijn er zeker ook te vinden en wil je skiën en hoge bergen dan kan dat ook heel goed!

Wij zijn van de week naar de Haute-Savoie geweest, half uurtje van Genève.
Vanaf ons huis maar drie en een half uur rijden. Geweldig is dat, dat je niet een takke eind hoeft te rijden om op mooie plekken te komen (sterker nog ik kijk uit mijn raam en ik zie het al, maar goed, laat ik niet te arrogant doen).
Begin oktober is ook voor dit skioord geen vakantiemaand. Des te meer reden voor ons om er heen te gaan!
Wij houden niet van skiën, althans, ik vind het eng.
Heb het vroeger bij ons oude huis wel eens gedaan, van het bultje in de tuin.
En we gingen achter ons huis, waar een enorme weide was, met de surfplank naar beneden. Nou dat gaat echt knetter hard kan ik je vertellen.
Ik was een meisje van elf en zat met mijn vader op de plank. We vlogen de berg af en kwamen met een rotgang in de bosjes, prikkelbosjes wel te verstaan. Dan was een sleetje toch veiliger. Tenzij je zelf schansen ging bouwen van takken.
Nee dat is voor mij toch wel het letterlijke toppunt, het hellinkje in de tuin om vanaf te skiën.
Maar de bergen hier in de Morvan zijn niets vergeleken met de bergen in de Haute-Savoie. Toen we erheen reden vond ik het onderweg al overdonderend. Zulke gigantische rotsblokken.
Hier hoef ik niet naar voren te buigen als ik naar een bergtop wil kijken vanuit mijn auto, daar echt wel! Het is gewoon gevaarlijk! Het is net sms-en in de auto, al dat moois.
We kwamen ook over een weg met schitterend uitzicht op een helder blauw meertje en gigantische bergen. Heel idyllisch. Op de weg (waar je honderd mocht rijden) stonden borden met 'verboden stil te staan of te parkeren'. Zal er wel niet voor niets staan, zullen wel malloten zijn geweest die midden op de weg op de rem gaan staan om even een fotootje te maken.

Goed, eenmaal bijna bij het vakantiehuisje (van een Nederlander trouwens) was het nog even zoeken. Al die houten chalets lijken op elkaar. We moesten bij de conifeer erin, of was het nou tegenover de conifeer? 'Ik zie helemaal geen conifeer!' 'Hoe ziet een conifeer er eigenlijk uit?'. Maar, uiteindelijk hebben we dan toch het huisje gevonden. Steen met hout, prachtig uitzicht. Helemaal zoals ik had verwacht. Hij voldeed dus aan de eisen van hoe een vakantiehuis aangeboden wordt en er was duidelijk gebukt in het huis tijdens het schoonmaken! Hoera!
Nadat we onze spullen hadden neergegooid gingen we natuurlijk het huisje ontdekken (leukste van alles vind ik altijd). Al snel kwamen we erachter dat we niet alleen waren. Er zat een muis in het keukenkastje. 'Naja, dan neem ik de brinta 's avonds wel mee naar de slaapkamer' was mijn besluit. En ja, ik weet het, heel Nederlands dat ik nog altijd Brinta eet maar het is gewoon het makkelijkste en lekkerste ontbijt dat er is!

Na een half uur bleken er nog meer gasten te arriveren. Een zwarte kat. Mager en onder de korsten. Luid blèrend en pompend stond ze voor de deur. Heb ik weer. Altijd als ik op vakantie ga kom ik katten tegen die ik mee wil nemen. Resultaat was dat we elke dag het dier melk gaven en kattensnoepjes en heel veel aaien. Wat een schat. Maar ze was zo aanhalig dat ze wel een baasje moest hebben. Gelukkig maar. Ze was nog een keer naar binnen gefloepst maar gelukkig hadden we haar snel te pakken. Van mij mocht het wel maar denk dat de verhuurder daar niet blij mee is en dat is eigenlijk ook zielig voor de kat als wij straks weg zouden zijn. Als bedankje heeft ze een nacht onze vuilniszak, die we heel ondoordacht buiten hadden gezet, opengetrokken. Maar! Daarnaast lag de muis met de poten in de lucht. Het was een mooi gebaar.

Verrassing!

Cadeautje van poeslief

Aardig wat gezien van de omgeving. Watervallen, immense bergen en vooral ook uitgestorven gebieden. Geen seizoen dus hartstikke dood. Alle musea dicht, restaurants dicht en alles wat er verder nog in de folders stond was ook dicht. Ja behalve in een liftje naar de Mont Blanc voor zestig euro retourtje per persoon. Puh, nou de Hollandse krent in mij sputterde al snel tegen. Vind hem van veraf ook wel leuk.

Geen één Nederlander heb ik gezien. Iets wat ik mij hier niet kan voorstellen. Zelfs nu zie ik ze nog bij de Lidl rondlopen. Toch apart dat je daar heel sterk het seizoen ziet schijnbaar.

We zijn naar Genève geweest. Mooi meer en mooie winkelstraten en vooral ook lekker duur. Verkopers stug en onaardig. Maar misschien komt dat ook omdat ik naar de C&A ging en niet naar Louis Vuitton.
Vreselijke ballen en dellen die er rondliepen. Enorme naaldhakken op kinderkopjes; ik hoop dan altijd dat zo'n griet gigantisch op haar plaat gaat en dat haar Dolce en Gabbana bril aan flarden gaat, dat haar panty die net zoveel kost als mijn hele outfit een enorme ladder heeft, Louis Vuitton tas onder de drek en haar Jimmy Choo's naaldhak-loos. Of zo'n kwal, met teveel gel in zijn haar en van die krokodillenleer punt schoenen. Overhemd met de boord omhoog en om het helemaal af te maken zo'n vreselijk sjaaltje. Hup op de grond! Glij maar uit op die profielloze dingen en ik hoop dat zijn haar meteen afbreekt tijdens de val. Gebeurd natuurlijk nooit. Wat? Waarom ik zo haatdragend ben? Gewoon, vind het leuk om soms mijn agressie aan dat soort gedachtes kwijt te kunnen. De uitstraling van veel van dat soort mensen kan ik gewoon slecht tegen. Materialisten, ik hou er gewoon niet van.
Na drie uur heb ik een stad wel gezien. Dus wij weer terug naar het huisje. Onderweg nog wat foto's gemaakt van verlaten panden (ben ik dol op).

Kinderkopjes hadden hier mooier bij gestaan

'S avonds zaten we op de bank zag ik ineens uit het raam sneeuwvlokken!
Wij naar buiten, het waaide en het was mooie plakkerige sneeuw. Heb nog nooit zo vroeg sneeuw gezien.
De volgende ochtend werden we wakker in winterwonderland. Prachtig.

Winterwonderland uitzicht vanuit het vakantiehuisje

Totdat de stroom uitviel. Ik moest die dag opruimen omdat we de volgende dag eruit moesten.
Ik was hier helemaal niet blij mee. Vijftien uur zaten we zonder. En dan zie je pas hoe afhankelijk je bent. Ik kon niet stofzuigen, niet koken en alles in de vriezer ontdooide langzaam. Met een chagrijnig hoofd heb ik boekjes gelezen en ben ik zowat in de open haard gaan zitten. Wat was het koud! Mijn vriend, al jaren ernstig koffie verslaafd, zette op een provisorische manier koffie.

Koffie!

Het heeft zijn charmes maar ik was er al gauw klaar mee moet ik eerlijk bekennen.
Gelukkig hadden we later die avond stroom dus kon ik 's morgens vroeg voor vertrek nog gauw schoonmaken. Die dag kwamen ook de buren thuis die tevens de eigenaren van de kat bleken te zijn. Die konden we met een gerust hart achterlaten.


Iets wat mij heel erg is opgevallen tijdens deze vakantie was toch wel dat ik het erg mooi vond maar dat ik er nooit zou willen wonen. Het voelde een soort gevangen. Enorme bergen en dan huisjes ertussen gepropt. Je wordt echt omringd door al die hoogtes en de wereld leek ineens heel klein. Vreemd, ik had dit namelijk niet verwacht juist omdat alles qua natuur daar zo groots is. Die hoogtes en ruige bergen maakten mij ook niet bepaald rustig, al die indrukken. En dan met die sneeuw, vreselijk om met de auto dan bij je huis te komen!
Doordat je die hoge bergen hebt hoorde je bijvoorbeeld ook constant de weg. Galmde enorm door. Denk je in de middle of nowhere te wonen heb je toch 'geluidsoverlast'.
Nee het was leuk voor vakantie maar vond het helemaal niet erg om weer terug naar de Morvan te gaan.
Zou het misschien komen dat ik als, misschien toch wel echte, Nederlandse zeiksnor dat immense een beetje teveel vind voor mijn letterlijke platte-lands gewenning?

Prachtig landschap en mijn favoriete koe was er toevallig ook