Hoera! Eén jaar!

22 oktober.
22 oktober waren we hier precies een jaar.
Dat hebben we overleefd. Letterlijk en figuurlijk.

Dit is dan ook post nummer 52. Een jaar lang ben ik elke week al aan het schrijven.
Ik ben er ooit mee begonnen met het idee dat een aantal familieleden ons konden volgen.
Na één advertentie op een site (voor de lol) steeg het lezersaantal behoorlijk en inmiddels heb ik al heel wat volgers over de hele wereld (dank u google analytics).
Het is leuk om te zien dat mensen terugkomen, dat ik via Facebook reacties krijg en zo nu en dan op mijn blog ook, ondanks dat je diegene helemaal niet kent.
Ik kon aan de grafieken merken dat begin van de week altijd een nieuwe post verwacht wordt, ineens steeg het bezoekersaantal weer en dan wist ik: ik moet nu toch echt gaan bedenken waar ik over ga schrijven want er wordt op gewacht.
Niet altijd even gemakkelijk maar wel ontzettend leuk.

De dag dat we hier een jaar woonden, 22 oktober, kregen we een makelaar op bezoek om het huis te taxeren. We kenden hem nog van vroeger, hij zit al lang in het vak.
Aangezien ik nog altijd werk zoek besloot ik de brutale vraag maar gewoon te stellen. Tot mijn grote verbazing was hij enthousiast en diezelfde avond kreeg ik het contract al over de mail. Afgelopen vrijdag mocht ik zelfs al 'stage' lopen en bij de verkoop van een huis aanwezig zijn. Naar de notaris, met veel te groot bureau en enorm accent en na afloop een café in om alles te tekenen.
Mooi begin van het tweede jaar of nee, nog beter, mooie afsluiting van het eerste jaar!

Het afgelopen jaar heb ik best veel meegemaakt en veel geleerd. Hieronder mijn conclusies, tips en alles wat ik verder belangrijk vond van het afgelopen jaar met betrekking tot het wonen en leven in Frankrijk.

- De eerste en meteen mijn beste herinnering: de verhuizing. Doe het niet zoals ons. Planning is het sleutelwoord. Of ik er van geleerd heb? Natuurlijk niet.
- Neem de tijd voor het zoeken van een huis. Bij kopen is het niet een verkeerd idee om in de vochtigste periode te komen (in de zomer lijkt alles mooi) oh en nog beter bel mij dan even; ik help je graag met het vinden van een huis. Wat betreft huren; kies ook hier niet zomaar het eerste huis dat je tegen komt. Je gaat emigreren het is zo belangrijk dat je je ook in een huurhuis thuis voelt. Dat kan bepalen of jij bij dat enorme aantal percentage hoort die na een jaar weer terugkeert naar Nederland!
- Leer de taal!
- Meng je met het volk, zelfs al spreek je nog geen Frans. Een half woord is beter dan die Hollander die met niemand wat te maken wil hebben.
- Kijk tijdens het jachtseizoen uit in het bos. Dat je niet (net als je Franse vrienden) paddenstoelen aan het zoeken bent en dat je zomaar een schot hagel in je donder krijgt.
- Kijk tijdens het jachtseizoen uit buiten het bos. Dat je niet wordt aangereden door een dronken jager in zijn Lada.
- Ik lees mijn blog over buren daarbij sloot ik af met het bekende spreekwoord 'beter een goede buur dan een verre vriend' deze trek ik per direct in. Tsjah, je leert bij hè in zo'n jaar daarom een nieuw spreekwoord: 'beter een verre buur dan een goede vriend'. Het spreekwoord slaat toch al nergens op en dit is logischer. Want een buur kan zomaar vervelend worden en daar kom je niet zomaar vanaf! Die goede vriend kun je nog een keer wegbonjouren zonder dat je daar last van hebt. Dat zal mijn eerste eis zijn bij het kopen van een huis: Buren op zo'n afstand dat ik hun gezicht niet kan zien.
- Wen aan de Franse tijden en laat je soms verrassen. Ik ben er inmiddels een stuk relaxter door en irriteer mij groen en geel aan haastige Nederlanders.
- Bezoek lokale feesten, om te socializen maar vooral om te beseffen dat je mag zijn wie je bent. Of je nou een trainingspak draagt, driedelig pak, een vrolijke snor of een warrige baard onder je armen... iedereen is welkom.
- Mijn conclusie wat betreft het eten: ik vind het nog altijd ranzig dat ze dingen eten die ik normaal aan mijn hond geef.
- Feesten die groots worden aangekondigd kun je beter niet te veel van verwachten, zaken die vrijwel niet worden aangekondigd kunnen daarentegen enorm spectaculair zijn (bezoek dus gewoon beide, zit je altijd goed).
- Hou je van vuurwerk met oud en nieuw? Ga dan niet naar Frankrijk (en zeker niet de Morvan, heb stilte nog nooit zo erg gevonden).
- Wees niet bang voor de Franse zorg. Het ziekenhuis ziet er aan de buitenkant misschien oud uit maar dat zegt niets over de inhoud en het vakmanschap. In sommige situaties snap ik best dat je liever in Nederland behandeld word maar er zijn serieus mensen die voor een blaasontsteking nog liever naar Nederland gaan. Blijf daar dan vooral ook.
- Wees ook niet bang voor andere instanties, ze zijn behulpzamer dan je denkt.
- Hak knopen door, van uitstel komt afstel.
- Ik lees ook wel eens verhalen van anderen; het valt me op hoe vaak de Fransen worden afgebrand. Ik snap niet dat die mensen zich hier dan thuis kunnen voelen en geef één ieder die het met de idiote uitspraak: 'Frankrijk is een mooi land maar er zouden geen Fransen moeten wonen' eens is vooral het advies weg te blijven en op de wc te gaan zitten, dat is immers de enige plek waar je mag zeiken.

Mijn conclusie van het afgelopen jaar is dat Frankrijk een geweldig land is, ik ben gek op de Fransen en in het bijzonder de mensen die hier in de Morvan wonen. Enkele uitzonderingen daargelaten.
Het is mij opgevallen hoe gastvrij ze zijn en hoe makkelijk je contact legt. Dat ligt natuurlijk grotendeels aan jezelf maar toch. Ja, ik blijf voorlopig hier wel rondhangen. Overigens blijf ik ook gewoon doorschrijven.

Ik hoop dat jullie het afgelopen jaar met plezier mijn blog hebben gelezen en ik kan niets beloven maar ik denk dat het aankomende jaar nog vol inspiratie zal zijn, want al lijkt het hier suf en stil, ik maak hier meer mee dan toen ik in de stad woonde in Nederland.

C'est parti!, dat is en blijft de titel van mijn blog maar het eerste jaar sluit ik af met:
Ça continuera!

Mont Beuvray