Le Cirque Invisible

Ik zit te werken in mijn kamer op de eerste verdieping. Ik zie de burgemeester aan komen rijden met zijn droopy jas. Hij parkeert de auto, stapt uit en ik vervolg mijn werk.
Plots hoor ik het hek en getik op het raam beneden.
We hebben al een tijdje een deurbel maar eigenlijk belt nooit iemand aan behalve wijzelf.
Het is zo'n ding die we hebben over laten komen uit China. Hij is echt foeilelijk. Wit met een knalblauwe bel erop getekend. De draadloze (hoe vernuftig!) receiver ligt op de trap zodat mijn vriend en ik hem boven ook horen als er wordt aangebeld. De receiver is nog lelijker dan de belknop zelf. Wit met een felblauwe streep met allemaal ledlampjes die gaan knipperen. De batterij is inmiddels aan zijn einde en het liedje dat we hebben ingesteld (die nog lelijker is dan de receiver en de bel samen) klinkt nu als een melodietje die wordt gespeeld door een dronken toetsenist.
Ik schaam me ook dood voor die bel, hij speelt het ook nog eens knetterhard. Maar ja we horen het nu tenminste als er iemand voor de deur staat.

Mijn moeder had hem al aan zien komen dus deed de deur voor hem open. Er was een probleem. Een serieus probleem. Onze auto's. Die konden niet meer staan waar ze nu staan (ze staan helemaal achteraan op het pleintje) want die plaatsen zijn bedoeld voor campers. Aangezien het zomer wordt moeten ze daarom dus weg. Heel logisch natuurlijk, hadden we zelf ook al rekening mee gehouden. Hij wilde gezamenlijk tot een oplossing komen (het zijn toch vier auto's) maar hij had er nu geen tijd voor. Dus zaterdag om tien uur 's ochtends werden we op het gemeentehuis verwacht. Nee hè... kan ik niet uitslapen.

Zaterdag stonden we dus net na tienen bij het gemeentehuis en de burgemeester kwam ook net aangelopen. "We blijven maar buiten, kom dan lopen we even naar de auto's" zei hij. Een paar meter verder (je moet weten, wij wonen zowat tegenover het gemeentehuis en daarnaast is de parkeerplaats dus we hebben het hier echt over een paar stappen) gingen we stilstaan. Hij deed zijn vinger onder zijn kin en dacht diep na. "Wat nou als we één bij ons in de schuur zetten, één voor het huis langs de weg, één achter het maison médicale (ook praktisch naast ons) en dan zetten we er nog één iets verder terug op het pleintje waar tig parkeer plekken zijn" zei ik. (Wij hadden onze auto's op de camperplaatsen gezet zodat niemand er last van zou hebben want geen hond die daar komt). Nou dat was toch wel een goed idee vond hij. "Of..." al ietsiepietsie wijzend naar rechts "Zet ze anders daar neer, dat zijn geen officiële vakken en daar staan nooit campers of auto's dus dat kan ook prima". Met andere woorden; zet je auto in de vrij, geef hem een beuk met je heup en hij staat goed. Jemig, daar ben ik echt zo vroeg mijn nest voor uitgekomen. En ja, tien uur is vroeg, want ik moet mijn hond dan uitgelaten hebben en mijn brinta naar binnen hebben gewerkt.
We liepen een paar meters terug naar huis en ik moest ontzettend mijn lach inhouden. Vooral toen ook nog eens chagrijn in de deuropening stond met een mega wijde broek met daaroverheen leren zwarte laarzen tot boven de knie. Het leek net of er nog een parachutist onder verscholen zat zo wijd. Hoop niet dat dat de nieuwe mode wordt. Niet dat ik daar ook maar ooit aan mee doe maar het idee dat alle vrouwen er zo bij gaan lopen...dat is toch gewoon zielig voor de mannen.

Goed, daarna uiteraard direct het probleem opgelost. Dus campers kom maar op!

De auto's konden we overigens niet op de zandvlakte zetten omdat daar al anderhalve week een vrachtwagen staat met een Belgisch kenteken. Na zo'n vier dagen maakte ik mij zorgen om de chauffeur. We hadden een keer 's nachts een ambulance gehoord die op het plein was gestopt dus eerst dacht ik dat er iets met hem was gebeurd en dat hij was weggehaald.

En hij staat daar maar...

Maar dan verwacht je toch dat die vrachtwagen na verloop van tijd ook wordt weggehaald. Niet dus; elke dag wanneer ik naar de auto liep zag ik dat het slaap-gordijntje weer eens onbewogen was. Dus na verloop van tijd toch maar even naar de vrachtwagen gelopen, eromheen gelopen om te kijken of ergens een telefoonnummer stond en geprobeerd te spieken in de cabine wat mislukte. Ineens zag ik op het dashboard een briefje liggen waarop stond: "Cirque invisible, merci". Wat een rare tekst.
Ik dacht nog dat het misschien een uitdrukking was maar na wat internet speurwerk bleek dat niet zo te zijn. Het enige wat ik kon bedenken was dat hij misschien bedoelde; "kap eens met kijken het is geen circus, laat me met rust, bedankt".
Dan krijg ik toch een onbehaaglijk gevoel. Zou hij daar nog steeds zitten en zichzelf wat aan hebben gedaan en niet "gered" willen worden? Of zou hij misschien bij een onzichtbaar circus horen? Ik heb het gemeld bij de burgemeester en die trok de conclusie dat hij bij het onzichtbare circus hoort van familie van Charlie Chaplin die hier een eind verderop wonen. Verder wist hij ook niet wat die vrachtwagen daar deed.

bedankt??

Ikzelf kan het me niet voorstellen; dat huis van die familie is zo vervallen; dat het inderdaad een echt volledig onzichtbaar circus zou moeten zijn. En ik zie hier in de buurt nergens een circustent. Maar ik heb het gemeld meer kan ik niet doen.
Ik wacht nu maar gewoon af wat er gebeurd. Ik kijk iedere dag even of ik wat uit de cabine zie stromen (dat heb ik geleerd van Discovery channel, dat als je gaat ontbinden na enkele weken organen vloeibaar gaan worden en dat dit ook uit je stroomt, eet smakelijk!), ik kijk even of ik het gordijntje van positie zie veranderen en steek mijn neus even bij de vrachtwagen want dat moet je op den duur toch ook wel gaan ruiken lijkt me. Ja, misschien een wat rare bezorgdheid maar goed. Ik hoop dat mijn lugubere fantasie niet werkelijkheid wordt en dat één dezer dagen een clown tevoorschijn komt en dan met de vlam in de pijp wegrijdt.

Toch bizar eigenlijk; dat "ze" zich druk maken om een viertal auto's die drie meter verplaatst moeten worden en dat die vrachtwagen daar al meer dan anderhalve week onbewogen staat en dat ze daar de schouders voor ophalen. Tsjah. Zo maakt iedereen van iets anders wel een "cirque", je kan het zover opblazen als je wil. Van de hoogste trapeze tot aan het pierenbadje in het centrum van de piste. Of nee, misschien zelfs wel tot het "invisible" vlooiencircus.